İnsanlarda artık güven kalmadı,
Çıkmıyorum canlar evden dışarı,
Ümütler tükendi hayal kalmadı,
Gezmiyorum artık büyük şehirde.
Küçük yaşta düştüm gurbet ellere,
Gurbet bana ben gurbete doymadım,
Rızkımın yoluna düştüm yollara,
Yollar bana ben yollara doymadım.
İnsanlar vefasız,insanlık ölmüş,
Kimseden fayda yok,artık arkadaş.
İyiler göç etmiş,kötüler kalmış,
Dostlardan arka yok,artık arkadaş.
Deme niçin nasıl nerde,
Rabbim niye yazmış böyle,
Her yerde doğruyu söyle,
Yaş tuğladan bina olmaz.
Kıtlık vardı Bağdatta,halk açlıktan ölmüştü,
Fakir garip bir hamal,rengi hepten solmuştu.
Bir evde taze ekmek,pişiyordu tandırda,
Duramadı hamalcık,dedi yok mudur bana.
Allah için bir ekmek,lokma girmez ağzıma,
Yanıyor Doğuda benim vatanım,
Allahın her günü şehit geliyor,
Gidiyor genç yaşta benim canlarım,
Analar ağlıyor düşman gülüyor.
Nerden geldik nere gidek,
Düşünüp temaşa edek,
Can bir tane yoktur yedek,
Cehenneme düşme kardeş.
Resul doğduğu sene,yaşanmıştı bir vaka,
Ebrehe Vali oldu,inanırdı Allaha,
Yemende Vali idi,bağlı Habeşistana,
Miladi beş yüz yetmiş,yaptı Mabet Sana’ya,
Ebu Bekir doğdu Mekkede,
Abdullahtı adı Kureyşte,
Zenginlik verdi Hak ezelde,
Ebu Bekir Onun can dostu.
Nazlı bakışların kalbimi çaldı,
Senin o gözlerin beni avladı,
Seni gören gözler deryaya daldı,
Beni benden aldı ela gözlerin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!