Hekim Coşkun Şiirleri - Şair Hekim Coşkun

Kimseyim ben

iki elli
iki memeli
ayakta dik durabilen kimseyim ben
solucanlar, börtü böcek,

Sevgiyle büyütülmüş, benden başkasının sevilmesini kıskanmış ve hatta yaşamı sevgiyle ölçer bir çocuktum.
Gel gelelim nefretin hakim olduğu bir dünyanın, adına yaşam mücadelesi denilen ve sınıfsal çelişkilerimin farkına vardığım
Yada vardığımı sandığım bir dönemdi.Tüm ezilmişliğe kafa tutan çocuk düşüncelerim sevgi dolu yüreğimi giderek köreltiyor, yabancılaşıyordum kendime.Sisteme kafa tutmuş, en fazla KAHROLSUN demiştim.Duvarlarına SEVDAMI yazdığım yağlıboyaydı ellerime bulaşan tek kirlilik.Tüm ezilmişliğe direnirken, sil baştan eziliyordu insanlık içimde. Sanki tarihi yeniden yaşıyor gibiydim.
Bu kez doğa değil insan vardı karşımda.
Bu kez şimşekler, yıldırımlar, gök gürültüsü ve heyelan yok, HEZEYAN vardı sevgi dolu yüreğimde.
Hayvanlar gibi, alt alta, üst üste biriktirilmiş insan kalabalığına hapsedildiğimde giderek tükenen SEVĞİM; kin ve nefrete dönüşüyordu. Tüm isyanlarım insanlığaydı, bir ağıl dolusu hayvanlar gibiydik, üstelik İTİ İTE KIRDIRMAK isteyen

bana gelip seni sorduklarında
yabancılaşır anlatmalarım
seni bizde aradım
sevgi üstüne
barış üstüne
başım üstüne taç

hafızam da resmin
sevdiğini bildiğim çiseleyen yağmura doğru yürüdüm
hava soğuk
yürüdüm uçsuz bucaksız denize doğru
yağmur yüzümü yıkıyor
gelme diyordu rüzgar

Sen susma

lütfen ama,
bazen iki kelime de başlar,
yada son bulur aşklar.
benim yurdumun,

yerküre ısınmış
ve bütün canlılar kendi kisvesine bürünmüştü
insanoğlu ağaçtan inmiş
armut yerine elmayı dişlemişti Adem.
Adem de bizdik Nuh da.
son bulan

her şey ama her şey
karşılıklı olacaksa
bir beklenti anında söylenecekse
yada ben mırıldanacak
sen dinleyeceksen
uzun anlamsız bir maratonun sonunda

bıkıp usanmadım
arayışlarım beni sana getirdi
sen uzak iklimlerde sıcaktın
ikisi arasında bir yer de
sen dostum...
bir çok anlatımların arkasına gizlenmiş

sen benim memleketimin küçelerinde gezerken
ve bende
istanbulliyam desem sana
bana gülmezsin değil mi cano?
başka ilkeleri ve iklimleri olan
kilometrelerce uzağındayım.

büyüdük,
umutla beslendi yarınlarımız
önce sahiplenmek istedik yaşamı
yol boylarında
ve hatta patikalarda
taban eskittik