ben ölmüştüm
tüm şehir yaşıyordu
cesedimde.
nefretin dolaysız dışavurumuydu
ilk yıkıcılığı savaşın
yaşam bu ya
ya küstürecek
ya alıp başını tutsak dünyada
çalacak bir yerlere
öncesi ve sonrası vardır elbet
öncesi nasıl ki yalnızlıksa insan
Bu gün seni sevmekten vazgeçtim.
Dün gördüğüm onca insanlık dışı
ve yüzbinlerce nefretimden sonra
kimseyi sevecek takatim kalmadı.
yüzlerce çocuk katledildi
yüzlercesi korku içinde bir yaşama hapsedildi
başı boş bir dünyanın
gırtlağına kadar tutsak olmuş insanları
ve çocuklarıyız sokak ta
kimsesiz ve yalnız.
gündüz ve geceleri birbirine karışmış
kapkaranlık bir gelecek bıraktığımız
kendimi yerden yere vurdum
bazen acıdım bazen
sucu sisteme yükledim
bu sistem ki beni daraltan
öylesini yüzsüz ve de arsız
ve de....
Bu gün gibi
beş bin yüz yıl önceydi
bu gün gibi
karabasanlar, korkular içindeyiz
hem yaşam bulduğumuz
sen nesin biliyor musun?
sen;
bir içimlik su sun yaşam gibi
seni solumalıyım hava gibi
bir tanemsin,
birden çoksun içimde.
özgür ve eşittim!
hep yarın olacağına inandırdığım
ve yine yarın herkesin eşit ve özgür
ama birazda bağımsız topraklar ürerinde
bakımsız bedenlerimize giyindiğimiz
modalarla tüketilmiş
-
Ney
Tüm Yorumlarşiirleri bir harika mutlaka okuyun
o bir ŞAİR
o birrrrrrrrr EKOL