Hekim Coşkun Şiirleri - Şair Hekim Coşkun

Sen bizim ilkimiz
sen bizim vazgeçemediğimiz sevdamızsın
senden uzak olmak, ayrı durmak
aykırı durmak yaşama gibi.
biz seninle yaşama sarıldık,
birlikte büyüdük çocukluğumuzu

Doğduğumuzda bize sundular
nasıl yaşayacağımızı.
Çelişkiler içinde büyüdük,
savaşlar bu uzlaşmaz çelişkilerimizin bir parçası oldu
biz de savaşların bir parçası.
Örğütlemedik yaşamı.

gitim ben
koptum senden
geride anlatamadığım her şey
beklentilerin
beklentilerim
ama her şey güzeldi.

bir çok insan için
bir çoktan daha çok insan için
kutsal sayılan bir gündü
insanlar kutsamış yine insanlar
kutsanılmıştı.
herkesin bir şeyler dilediği ve istediği bir gündü

çünkü sen bana yakın
beni anlayan
kollayan koruyan
ve gerektiğinde sollayansın
benden ileri gittiğinde
ya da ben senden geri kaldığımda

bu gün benim dünyam bir çift gözle irkildi,
özgürlüğe hasret gözlerdi bunlar.
kalabalıkta yalnızlığı yaşadık,
ben ve bir çift tatlı göz..
duygusal, sosyal,siyasal çatışmaları da birlikte.
İnsanlar çaresiz bir o tarafa, bir bu tarafa koşuştururken,

uzun ve talihsiz dönemeçlerinden geçerken yaşamın
ağır kokuların duyulduğu
nefeslerde korkuların hissedildiği
hesaplı adımlarla yürürken
belki gelecek baharda
açacağını beklediğimiz

Demek ki yeterince kararmamıştı dünya
Yani hani sen yoktun diye diyorum
Belki çok acı çektiğimi sandım
Belki de ben abartmışımdır kim bilir.
Vücudum işkencedeyken
Hani ismine Filistin denilen

önde ve tek başıma
arkamda düzensiz bir yaşam
ve ben yürüyordum
hep yürüdüm.
ülkemin zifiri karanlık sokaklarında
dudaklarımda ıslık

Hey sen elleri bana yakın gözleri benden uzak
hey öteki
hey beriki
bir güzel olur ki on iki iki
bir güzel olur ki yaşamla ölüm arası
ve ben Keşandayım