Haz/s/retim Şiiri - İlyas Payas

Sen hey kadın , perişanıma yeter adın .
Geceleri seni dinler bak kaldırım .
Kaldırım da sen ararım adım adım.
Ben yakamoz , sensin benim Mahım .

Sen kutuplarda benim kardan evim .
Ateşin yaktı beni, kar demedim .
Kurtulmama bir kez olsun yardım edin
Kurtuluşum sensin benim, kardelenim.

En uzun yangınısın şu kısa ömrümün,
Sensiz kaldığım gün, resmidir öldüğümün .
Ben sana hala ilk gün ki gibi kördüğümüm .
Şahittir göz, sensin her pikseli gördüğümün.

Anlamıyor insanlar sana olan sözlerimi
Söndüremez hiç bir şiir içimdeki közlerini
Sen aradığım yollarda kaybettim gözlerimi
Hangi antidepresan unutturabilir gözlerini…

Bakma sözlerime bunlar hep hasretimden.
Sen düşünüp yazıyorum en derinden .
SEN bana gelmezken , ne gelsin elimden .
İhtiyacım var sana anlamalısın sesimden.

Sen gibi bir şiire, ben gibi bir şair ,
Ne varsa yazdım hayaline dair.
Gözlerin gerek bana, gerisi vesair.
Sebebi bir kadın mı bunların ? Hayır .

Şiirlerim ait değil hiç bir kadına ,
Sen gel vesile ol sanatıma ,
En güzel şiirler yakışır adına ,
Güç gerekir şiirden kanadıma…