Hayrettin Taylan Şiirleri - Şair Hayrett ...

ankara’nın kara kızları hem kara, hem de bahtı kara
yalnız sen bembeyazdın aşka
yalnız senin bahtın aşk beyazıydı
yalnız senin sözlerinde berrak okyanusları okuturdu

-Şimdinin şimendiferi-

Ünlü Aşk Yamacısı Mir Aşıkettin ‘in Yeri-7

Hangi vir/gülün rengine saklasam seni cümle sensiz bitiyor. Adlaşmış sıfatın önüne gelen vir/gül değişik anlamlar yüklüyorsun.
-Gereksiz sözcük gibi aşk tümcelerimde değilsin. Aşk gecelerimin yüklemi olarak hayalimin sonundasın. Dil bilgisi kuralları kadar gönül kuralların işleniyor yüreğimde.
-Benden önce gelmiyor sözlerin. İlgin ilgeçlerime söz öbeği olup beni sensizliğin öznesi yapıyorlar.
-Devrik s/ancılar başlıyor demlerimizde. Bir güle meftun olmanın hanında aşk yanım gülüne kök oluyor. Ruhunun akranında

çıplak bir cümlenin öznesizliğinde köklerimi söktüm yükleminden
Gökkuşaklarımın perdesi açıldı aşkın bulut sahnesinde
Gözlerinden akan damlalar oynadı vicdanım buhur olurken
Yamalı hayalin bohçasını taşıdım aşkın yetim çocuğu olarak
Sözü yoktu,canı yoktu,seni yoktu bu oyunun
Bırak kanasın yar….

Bir çocuk cümlesiydim sana geldiğimde. Emekliyordu özneliğim. Öznel bir cümlenin aşk yüklemiydin. Gülüşlerin söz öbeği olarak ruhuna bağlanıyordu.
-Dil yarası dil kurallarını tümlüyordu.Önad gibiydik. Sensiz ben hiç olmazdı.
Adıl olup gönlümde başka güzellerin hallerine çekimleme beni. Ben aşktım ruhunun bütün sözcük türlerine. Ben özneydim, özelline.Sense vazgeçilmez yüklem.
-Bir suç işlemektir aşk.Gönlündeki hapsim bu yüzdendir. Sözcüklere sığınmaktır şimdi maşuğun işi. Seni sevmeden önce “Mecnun” benim için deli bir aşıktı.
-Şimdi Mecnun ne kadar akıllıymış yeni anladım. Ç/ölüm yok uğruna yürümek
İçin.İstanbul kadar karışık bir kaderim var. Keder keder üstüne düğümlenmiş.

Ego, id ve süperegonun bastırılmamış algılarında haz ve suçluluk hisleri taşıyan üst benin tanımsız haliyim.
-Kendime veda etmeye geldim sevgili.
Asıl kimliğimizin psikolojik aynası ego, kişiliğin biyolojik çerçevesi id,toplumsal merdiveni süperego arasında kendimi buldum. Seni bulmayınca hep bebek kaldım.İçimdeki çocuk senden masallar dinlemeye,aşkına sözsüz istekler yollamaya başladım.
Beni yöneten benliğimdeki değişim şemasını sundum sana. İlkel güdülerim yok. Saptırılmış safhalarda, içsel sayfalarda beni bulamazsın.
-Birkaç günahlık sunum kafandaki algı evinin çatısını çökertmiş olabilir.
İç gücün kazanımları insanı tümler. Benlik karmaşası yaşamıyorum

Lal olmuş sularda bendini eşeleyen ömrün su aşıranıyım
Nakaratlı gelmelerin gitme vurgusunda serdim ariyalığımı
simsiz ruhuna adını işledim, en uzak ışığa aşk verdim
Üşüdüm
Üşendim kalışın sellerinde
El salına tutundum kayıtsız ellerimle

Geceyi hecelerden çıkardım sen yokken
karanlığı dürüp ışıkların göz kamaştırıcılığına sundum
Şimdi kendimi de göremez oldum ayrık cemaller aynasında
oysa yıkanmış ayrılıklar vardı ayın sen yüzünde
Kurulanıyorlardı hüzünlerimin bornuzuyla
Çıplak kalan harflerimi kapatıyor öylesi gidişin

-Kör olan kaderimdi.Bu yüzden kederlerimi görmüyorsun Dilnaz.
-Yıldızların yüreği yıkardı kirlenmiş sensizliği.Gece ağlardı ağlamaya… Susardı karanlık.Saklanırdı acılar bırakılmışlar içinde.
Ulaşılamayacağa ulanırdı özün sözleri dize dize.

-Bana yakışan seni hep sevmekti.Sana yakışan gidip suskun kalarak yaramı sürekli kanatmaktı.
-Giden sendin,gidemeyen bendim.

23.23.2010 ‘ithaf

*Gitmekten daha zordu ,söyleyebilecek onca şeyin varken susup yalnızlığında ağlaman.
Gitmekten daha zordu susarak seni unutmak.
Çaresizliğin çarı olarak hep seni içinde çariçe olarak yaşatmak,gönlümdeki tahtını hiç
yıkamamak her şeyden daha zordu.

GÖZYAŞI GÜZELİ VEDA

İlk bakıştan son bakışına kadar vurulan yaralı bir asker gibi sevda ocağındayım.
*K’anıyor seni her kare.Yolu olmayan anlara bırakılmış trenlerin makinistiyim. İmkansızlığı sürüyorum yolcusu sen olan dağlardan çaresizce ilerliyorum.
-Yine efkarıma yar yağdı.