Ufuklar derin,düşersin içine
Çarparsın sağa sola kan kaybedersin
İçindeki bu dilemma yorar seni
Nereye gideceksin bilemezsin
İnsan,beşer...
Kendi yarasını kendi deşer
Bilirde halbuki bu düzen böyle işler
Bile bile acısını kendi içine ince ince işler
İnsanı anlamak zorsa zorlandınsa o an anlamak için
Ona bir tabure çek bir çay söyle ona
Çay dermandır her yaraya
Bir bardak çaydan çıkar tüm kâinat bir anda
Çözülür tüm dilemma
Herkes iyidir belki özünde
Ama özünde iyi olmak yetmez
Kendinede kanıtlayacaksın bunu
Ki en zor olanı bu
Didinmelisin iyilik için ki yaşamanın bir anlamı olmalı
Bir ağaç dikmelisin bu dünyaya
Sonsuza kadar büyümeli ve iyiliğe uzanmalı
Ve sen yetinmemelisin bir ağaçla
Ne kadar dikebilirsen okadar dikmelisin
Sen yetinemezsin bir gönülle
Yetinirsen kaybedersin
Düşün hele bi dünyanın merkezine kadar gitsen
Ve bulaan hayatın anlamını
Söylermisin bunu insan oğlu beşere
Yoksa kendine saklar susarmısın
Bulduğunda hayatın anlamını
Kainatı kucaklarmısın yoksa ölümümü beklersin
Bazen de yersiz çok düşünmek
Yaşamalı insan hergününü
Bulutlara bakarak ağaç dikerek
İnsan yaşamalı hayatı severek ancak
Bir gün öleceğini bilerek...
Kayıt Tarihi : 17.3.2021 21:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Üstad...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!