Hatire Vaqif Şiirleri - Şair Hatire Vaqif

Bir ömür yaşadık günün içinde
Bir ömrü taşıdık günün göçünde
Dünyaya don biçtik yeni biçimde
Şu aşkın sonunu gel sorma benden.

Sana doğma oldum yabançı idim

Daha keçib,eloğlu”gel oturaq,ağlayaq”.

Ağlamağa behane aramıram,gezmirem,
Yanağıma göz yaşı ellə rimle düzmürem,
Feleyin qedehine göz yaşımdan süzmürem,
Ağlamaq kitabını gel birge varaqlayaq,

Ellerim döyerdi qapını bir vaxt,
Qapında duyardı sene sevgimi.
Menim evezime indi her saat,
“Xatireler çalır qapı zengini “.

Aldanıb qaçırsan qapıya sarı,

İllə rdir ürə yimdə yaralar var, közlə mir,
Sə bir daşım ovulur, sə brimi ə zizlə mir,
Mə n vaxtı gözlə yirə m, zaman mə ni gözlə mir,
Fə lə yin boğçasından bircə an istə yirə m,
İntiqam istə yirə m! ! !

Gözlerimden uyku dökülürdü
Tutmuştum ellerimi gözlerimin altına
Uyku şelalesiydi bu,
Sükut şelalesiydi.
Sesi de vardı
Sesi kulağımı deliyordu

Yağışın etrini çekib sineme,
Yarpaqlar göz yaşı töküb sineme,
Payızın derdini ekib sineme,
Bu axşam payızı qarşılayıram.

Ömrümün yarısı payıza düşüb,

Rabbim yaradıb şövq ile alemdə gözellik,
Hem sübhde, hem zil gece, her demde gözellik.

Her lehze sevinc axtarır insan özü, mense
Tapdıqca ele hey tapıram qemde gözellik.

Gören nece keçir bensiz heyatın
Sevgisiz illere alışırsan mı
Beni üreyinden sürgün eleyib
indi Bensizlikle barışırsanmı

Kesirmi yolunu dilsiz hayalim

Külek esir yolların tozu ile oynayır
Ağacların güllerin nazı ile oynayır
Hardasa qerib aşiq sazı ile oynayır
Men ise ne küleyi ne yolu izleyirem
Anamı gözleyirem...

Qovub fesilleri,yorub illeri
Etekden zirveye yol gedir anam
Ömrün baharında açan gülleri
Ömrün xezanında kül edir anam

Mene güneş verip,mene ay verip