Hatire Vaqif Şiirleri - Şair Hatire Vaqif

Saralan yarpağa, solan yarpağa,
Gözleri körpe tek dolan yarpağa,
Ayaqlar altında ölen yarpağa,
Her payız düşende yazığım gelir.

Sanki ölümünü duyur yarpağım,

Tutub ümidimin eteklerinden,
Bir gün ağlayıram, bir gün gülürem.
Elimi çekmekten qorxuram,gören
Men öz ümidimle hara gedirem.

Tutub ellerinden körpe uşaq teK,

Seni yaddaşıma yığdım,
Saniye -saniye, deqiqe -deqiqe,
saat-saat yığdım, yığdım.
Sonra seni gözlerime yalvardım
seni göstersin...
Gözümün önünden keçenlere baxdım-baxdım.

Sevgi de sevinib güle bilermiş
Ürekler hesrete üz çevirende.
Mehebbet doğlub öle bilermiş
Qelbde xeyanetden iz görünende.

Bu gün sevgimizin yaşıdır dedim

Bizim aramızda yalan dayanıb,
Üzünden, gözünden ayrılıq yağır.
Aldanmış üreyim qana boyanıb,
Baxıb sevinmeye özünü çağır.

Baxıb sevinmeye özünü çağır,

Mə sum çöhrə sində fə lə yin fırçasıyla
Çə kilmiş rə smlə r...
Ürə yinin ə n də rin guşə sində
Tə k özünün eşidə bilə cə yi sarı simlə r
Sə ssiz –sə ssiz inlə yirdi...
Qarı hə yatını dinlə yirdi...

Her kim ki vefa gösterib öz yarını atmaz,
Ol bendeye hicrin qemesi heç vede batmaz.

Dünyada varı dövleti sen arizu etme,
Dünya malı var dövleti sadiqliye çatmaz.

Yalana bağlama ümidlerini,
Yalan ayaq tutur, yeriye bilmir.
Senin can verdiyin yalan ölüdür,
Ölü ki canını sürüye bilmir.

Çevirme yalanı odlu silaha,

Köyümün Toprağı
Ellerim özümden ileri gedir
Söndürmek istiyir yanan çırağı
Bu şehir hayatı bende kocalır
Yolumu bekliyir bir köy toprağı (Xatire Vaqif)

Exlaqına diqqet yetirerse eger insan,
Bir xeyli şerafet getirer şahsına ol can.

Her bir emeli xeyre yozulmuşdur o şahsın,
Çün gözleyecekdir qapılarda onu rizvan.