Hatire Vaqif Şiirleri - Şair Hatire Vaqif

“Ölendə şeirle ağlayın meni”
Son libas yerine şeire bükün.
Torpağın üstüne yaş evezinə ,
Elə ovuc -ovuc şeirler tökün.

O uzaq ellerde besdir gezdiyin
Yağıb saçlarına qarı qürbetin.
Ana torpağının çöreyi yeter
Neynirsen dövletin varın qürbetin.

Dergahına tutdum üzümü bir dileyim var,
SENden savayı söyle ki kimden kömeyim var.

Sen yarımı çox görme mene ey ulu Tanrım,
Çünki qeme yar hicrine dözmez üreyim var.

Bu Sevda

Ağladır gözümün yaşında çimir
Gülürem gözünden gülür bu sevda.
Ay demir il demir deqiqe demir
Meni zerre zerre bölür bu sevda (Xatire Vaqif)

Behane getirme vaxtı, saatı,
Saatlar da dözmez xeyanetine.
Senin gözlerinden baxan behane,
Başdaşı olacaq mehebbetine.

Üreyin sevirse, onun yolunu,

Axtarma meni.....
Tapmayacaqsan....
Gizlenmişem göz yaşlarımın arxasında.
Çünki göz yaşlarım qoruyur meni senden.
Axtarma! ! !
Düşünme ki, göz yaşından gelib keçe bilersen.

Kim ki mehşer gününe qelbde iman aparır
Ele bilsin ki bütün derdine derman aparır.

Qelbi irfanla dolanlardadı rabbin işığı,
Bunu yalnız bacarıb esli müselman aparır.

Azıb arzularım Cıdır düzünde
Şaqraq gülüşlerim Qarabağdadır.
Dünyanın üreyi menim gözümde
Menim üreyimse o torpaqdadır.

Gezir xeyallarım ulu Göyçeni

Üreyimin ellerinde acizem
Hara gedim seni görmek istese.
Göyleredir son ümidim gümanım
Neyleyerem ümidini kes dese.

Üreyimin ellerinde acizem

Men gel demedim, ömrüme hicran özü geldi,
Göylerden enib hesrete ferman özü geldi.


Çox göz yaşı tökdüm, qurudu gözde yaşım da,
Verdi gözünün yaşını ümman özü geldi.