Hasan Ulusoy Şiirleri - Şair Hasan Ulusoy

beni al götür ve yaz bir yerine yüreğin
sen oku başkası ne anlasın ne bilsin
sahte gül başında sefil bülbül neylesin
yüreğinde aşk yoksa ne görünsün ne gelsin

sırtlanların masalı beni anlatır sana

sağ olsaydı Aslı’yı sana gönderirdim ben
sahrada gezen mecnun cennette dolaşırken
kırk mecnun mihnetine düşürürken beni sen
kerem’in Aslı’sından çektiği de çile mi

titreşen yüreklerin yelpazeye bakışı

Bre gönül manyak mısın, hiç kabında durmadın
Yılların mihnetini ruhunda saklıyordun,
Hâlbuki bu dünyadan sen bir vefa görmedin
Beyhude yere koştun gönlünü boşa yordun
Ömrün geldi gidiyor sen kendini bilmedin

İdrakimle imanımı örseler
Düşmanların irfanıyla beslendim
Üzerime haham çulu verseler
Zannettim ki giyinerek süslendim

Yüreğimi okşayan o el elin

Arsız Ruhun Hal Beyanı

Kandilde ekmeğini kana bulayan yavru
Ateşe sinesini açıp ölüm beklerken
Ateş kesilip kahrıyla yakabilen
Damarlarında kurutan suyu

Bir fasit dünya gördüm dört başı birden mamur
Evlerinde bereket tarlalar kar ve yağmur
Kadın tandır başında elleri taze hamur
Gerçek olan ölümü düşündükçe tadı yok

Bir sigara çekimi ciğerlerde gezinen

Bahar inmiş dağlar taşlar şenlenir
Benim gönlüm sana hasret gülemez.
Renklerin gözümde, hepsi karadır
Başka rengi ayıramaz bilemez.

Kuruyan başaklar, güzler kederli

HİCRÂN ZEHRİ

sen fark ettin mi, bu inleyiş nedendir/
kavuşmanın ümidini, can kendinde sır etti.
Yanık yürek kaç yıl oldu, bir yolcuyu bekliyor,
Yakub gibi gizli ümid, gözlerimi kör etti.

Gönülden sızan gamlar gölgemi ıslatıyor
Bahçeme düşen ayaz gül koymadı kuruttu
Yılanların gönlünde börtü böcek yatıyor
Bir bilinmez sevdadır sürünerek yürüttü
Hilebazın nazarı ahmağı aldatıyor

Karamsar ülkelerin ışık yolda yolcusu
Dikilir yamaların altındaki kör kumaş
Bunalmış ruha huzur susuz dudakta ki su
Doğrulup kalıbından yürü menzile durma
Bekliyor bekleşiyor hasmın, meydan ve savaş