Bana sadece
O ülkenin adını ver
Bir soluk alışta yanındayım
Ki düşleyecek şeyim olsun
Ve gizle benden
Eskiden...Çok eskiden
Metin olmayı öğrendi birileri
Yeniden pek bi yeniden
Ümit etmeyi öğrenmiş şimdilerde...
Hayat böyledir işte...
Ne gökyüzünden kuşlar geçti
Ne başıma tüyler düştü
Ben katlandıkça bu hayata
Her kötülüğüne kurban beni seçti.....
Boşuna bir inattır
Direnmek..
Aşıksan o yare
Ve çalıyorsa o ince keman
Kulaklarında durmaksızın
Direnme...
Kırklı yaşımın başındayım,her yanım kırık dökük....Hiç bir şey düşlediğim gibi değilmiş diyorum kendime,hiç bir şey zaman geçtikce değişmiyormuş. Acılar aynı acı, sancılar aynı sancı.. Oysa bana 'Zaman her şeyin ilaçı' yalanını öğretmişlerdi.. Sabretmenin erdemi ve hatta dürüst olmanın erdemi...Yalanmış hepsi, avutmaca mı desem,yoksa hiç almadığın biletin teselli ikramiyesi mi!
Her şeyin 'Henüz' iyi olduğu günlerim de Otuz yaşındaydım.. Her geçen gün yeni bir şey katıyor sanıyordum hayatıma.. Hemen her gün Aşık olunacak bir şey veriyordu sana hayat kendince, böyle düşünüyordum yada olanca saflığımla... Nefes almanın anlamı yada anlamsızlığı henüz belirginleşmemişti o günlerde ve ben hep böyle olacak sanıyordum...Kırkımdayım şimdi..Geride neleri bıraktığımı düşünmek bile zihnimi alt üst ediyor. Bir zamanlar 'Ölüm ya bir adım ardımda, ya bir adım önümde' diyordum içim kan ağlayarak. Biri geçmişimdi kaybetme korkusunda olduğum,diğeri geleceğim..İkisini de kaybettim ve ortada yapayalnız,kederler içinde sıranın bana gelmesini bekliyor buldum kendimi...
Kırkımdayım,kırık dökük...Kırkımdayım Nefes almanın ne kadar ürkütücü bir şey olduğunu bilerek..Yaşanmış ne varsa geride kalmış, bir eski şarkı sanki unutulmaya yüz tutmuş. Ve ben kırkımdayım nice aşklardan uzak.
Hiç kimse sen gibi bakmamış gözlerime
Yeni fark ettim
Hiç kimse sen gibi sevmemiş beni
Özlemek çarem değil şimdi
Buz gibi pişmanlıklarla özlüyorum seni
Kimi,neyi sevdiysem
Bir bir elimden gitti...
Sevmemeyi öğrenmem için
Önce sevmem gerekti....
-
Nazan Pamir
Tüm Yorumlar...içim dağlandı...