Yağmur damlası kopar buluttan ya, bulut sevinir.
Meyve, düşer daldan ya, ağaç sevinir.
Kalem yazar kağıt karalanır ya, kağıt sevinir.
Nereden çıktı bu fikir, sefil mi sefil
Gizliden gülerdi bu fikre, olsaydı Ebu Cehil.
Adını diyalog koydular, fikri fakirler
İmamı papaza ettiler kefil.
Dört bir yandan sardıkları yetmezmiş gibi,
Bir elinde kutsal kitap
Bir elinde rakı şarap,
Kasılırken beli kırılacak
Maddiyat iyi ama maneviyat harap.
Toplayamaz biri birle
Kadın dediğin bahçede gül gibi olmamalı
Gözleri ayna ya da ekran değil,
Dürbün gibi olmalı
Bakınca beynini ve akılından geçenleri görmelisin.
Ah bu şarkılar
Ruhları ruhuma işleyen şarkılar
Dağ başındaki karları
Gurbet eldeki başı kara yarları
Elem sitem intizarları
Acıyı sancıyı.kanayan yaraları
Kalıp yerinde, kilo yüz on, boy bir doksan,
Taşı sıksa suyu çıkacak, ama ağlıyor dokunsan.
Öğrenmeyi külfet saymış, dürüstlüğü ar etmiş
Her şeyi yerli yerinde, ama bir iyi niyeti noksan…
Arife tarif gerekmez amma
Bir kelam edeyim de dinle sen beni
Dünyada kimsesiz kaldım sen sanma
Dostunum ben senin dinle sen beni
Varlığın var iken dostun çok idi
Beklemeni bekliyorum
Saçında bir papatya
Ya da bir karanfil
Bir gülücük dudağında
Gözlerinde bir pırıltı
Bir kapı aralığında
Gün olur zor gelir yaşamak,
Sevmiyor, sevilmiyorsundur.
Yemek yemek, su içmek zor gelir.
Yürümek, gülmek ve ağlamak hatta.
Giyinmek bir işkence soyunmak azaptır
Güneş soğuk ve karanlık
Övgüyle sövgüyü karıştırma sen, bak;
O dediğin adam, tam bir avanak.
Göğü mızraklayıp, tutar şer işe çanak
Beş tur boşluk var kafada, biraz da çatlak.
'İçkisiz sofraya oturmam ben hiç' der,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!