Çocuk yum gözlerini
görmemiş ol
yazmasın kalemin
üşürsün kırılır tuttuğun dal
çocuk uykularında kal
DOSTLAR
Bazen aklıma düşer
Yanımda solur pişmanlık
Ağacından düşer yaprak
Dostlar gelir soluyarak
Dr. ATİLLA ÖZERDİM
Hala balkonda görür gibi olurum
Bilgisayarında toplardı çocukları
Yenerdi satrançta
Bir güneş gibiydi
İlk okuduğun gün
Dökülürdü alfabeden
Kitaba koşardın her gün
Elma satan çocuk
Ne kaldı ardında
Suskun yüzler
Ne söyledi dağlar
Uzadı geceler
Artık mürekkebinde
Kimse görmez
Karanlıkta çıra isini
Uğraşma boşuna
Aydınlık görür her izi
Bir kahve tadında
Sararmış bir fotoğraf
Getirir geçmişi
Sanırsın gittiğin yer araf
Konuşur akşam güneşi
Solar içinde
Sendeki bu nefes
Bir tren çığlığı
Koşar ihtiyarlığına
Bir gün söner ocağı
Her yolcunun
Söküp durma çivileri
Yağsın uğuldasın yağmur
Açık kalsın bu pencerem
Görünsün yoldaki çamur
Kuşlar ürküp de kaçmasın
Çocuk
Ceplerim anı dolu
Anlatsam oraları
Gelmez sonu
Cam kırıklarım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!