Saçlarımda yağmur sana gelirim
bak mevsimler gibi bırakma ne olur?
sokakta çocuklar gibi sevinirim
bak sende çocuk kal büyüme ne olur?
Yürüdüğüm yollarda
Aklımdan çıkmazdı
Teknede Hamur
Saç altında kül
Teneke saksılarda
Şebboy kokardım
Üç yılımız geçti orda
kimse bilmez unuttuklarımızı
kaçarken yağmurda
hep taşkındı deremiz
gelip gittikçe yakın olurdu uzaklar
Çocukluğumun
O buğulu günlerini
Kestane kokusunda
Nasıl ararım şimdi
Sokaktan bağırarak geçerdi
Kırıç güllü yengenin sesi
On dördünde ayrıldım
çocukluğumun kuytularından
uzak yerlerde kaldım
ne zaman bir kağıt bükülse
eski günler ardında hala acır içim
Ziraat bahçende
konuşurdum çiçeklerinle
dalgalara çevirince yüzümü
aklıma gelirdi memleketim
harf harf olurdu öfkem
Saçını döken yılları
bulamadın günler kırıldı
kanayan sözlerine
hep akşam damladı
nereden başlasan güne
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!