Üzgünüm
ellerinde bir vişne
gömleğinde bir lekeyim
nedir senin bu çektiğin?
böğürtlende bir dikenim
Tek kavak girdabında
biraderin bir dalıp kayboluşu vardı
eyüp diye bağıran babam
arkasından suya atladı
geçen gün köyde
karpuz hakkı o günü anlattı
Ne çabuk eskidim
kimse sormadı
nerde ellerim ayaklarım?
sokakta çocuklar
yarım kalmış
ağlar kitaplar
Tam evden çıkarken
bir şeyler söylerdin
ekmek al
çocukları unutma
akşam onları bekletme
hep gözlerinde kal derdin
Bizim sokakta
yazın ağlardı akşamlar
buluttan boşalmazdı yağmur
küserdi kırlangıçlar
biz de etem usta ile birlik
Geçmiş günlerimi
Ne zaman düşünsem
Bekler çocukluk pencerem
Gülümser dalda baharım
Orda kalan rüyalarım
Ne yaşta olursan ol
çocuklar gibi kal
oyna oynayabildiğin kadar
akşamlara anlat kirazlarda kal
külünde insan ne deşer?
Üzümün alacasında
Her yer Bekilli kokar
Biraz mayhoştur sepetler
Dibinde kuşluk uğuldar
Yalnızlık
KEDER
Güzleri her düşen yaprakta
Bilmem içime kasvet çöker
Mevsimler geçer birer birer
Bazen yeşilinde el eder
Hep telaşımda dolaşır
birini bıraksam üzülür
kelimeler benimle konuşur
hepsi dallarımda sallanır durur
Bir gün değil her gün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!