Boş bir oda da,
Boş bir sandık misali,
Ben yine aynı yalnız,
Ben yine aynı garip.
Ucuz bir yalnızlığın acısını çekiyorum,
Hangimiz bu boşlukta yaşamak ister,
Hangimiz yalnızlığı sever.
Yalnızken onsuz hangi dost avutur seni.
hangi şarkı seni anlatır,
Hangi söz yarana derman olur,
Karanlıkken hangi güneş geceni aydınlatır,
Bu kentin ıslak sokaklarında,
Basmadığımız iz bırakmadığımız,
Bir kaldırım taşı yok,
Elimizi sürmediğimiz bir duvar.
Koşup kıyılarında,
Soğuk ve sakindi gece,
Yoktu seni anlatacak bir hece,
Çekip gittiğinden beri,
Hayat sanki bir bilmece.
Kendimi kaptırıp hayale daldığımda,
Yollara düştüm yine,
Seni arıyorum her yerde,
Yine aynı dertle,
Peşindeyim yine izince.
Ne olur benide al yanına,
Ben rüzgarı seviyorum, tenimi okşamasını,
Yağmuru seviyorum, bedenimi ıslatmasını,
Küçük bir çocuğu seviyorum, masum gülüşmesini,
Bir kuşu seviyorum, göklerde sorumsuzca uçuşmasını.
Babamı seviyorum, babalığını,
Cahilliği anlamanın en kolay yolu, sorulardan geçer. Soru soruldukça cahiller kendilerini gösteriverir.
Bu savaş niye,
İnsanlar yaşarken delicesine.
Bu karamsarlığın sebebi ne,
Düşmanlık getirmeyin kardeşliğe.
Yoksul etmeyin masum gülüşen çocukları,
Lanet ettirmeyin yaslı anayı babayı,
Teselli arama yalnızlığına,
Unutamayacaksın gülüşlerimi.
Teninde ürperti olacak her an dokunuşlarım,
Titreyeceksin bir kuytuda geceye sığınıp.
Gözlerin uykuyu hazmedemeyecek,
Unutmak kolay olsa,
Çoktan unuturdum,
Seni kalbimden söküp atardım.
Unutmanın kolay olmadığı gibi,
Verdiği acıda isyana sürükler...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!