Bekle ansızın gelir,
Hasretini çektiğin,
Yalnızlığını silemediğin sevgili.
Unutma giderken,
Her zaman seninleyim demişti,
Ve hala seninle.
Sakın unutma beni,
Bir akşam kapını çalacakmışım gibi bekle,
Hayalet beni, eski günlerimizi düşün,
El ele gezdiğimiz deniz sahillerini...
Bekle beni sevgilim,
Seni sensizlikte aradım,
Bulamadım...
Gidiyordum durakladım,
Tekrar düşündüm,
Ve koyuldum yeniden yola.
Bekleyişim anlamsızdı,
Güneş battığında başlar benim öyküm,
Karanlık sokaklara inerim gece yarısı.
Sessiz ayak sesleri yankı yapar kaldırımlara,
Ve duyulmaz kimsenin kulağın da.
Güneş her battığın da tüm acılarım diner,
Ben kendimi unuttum,
Neyim kaldı ki hatırlayacağım.
Bir hüzün şiirim vardı başucumda,
Okudukça duygulanıp ağladığım,
Şimdi oda sıradan geliyor bana,
Sen aklıma gelince,
Ruhum üşür en soğuğundan.
Kapanır kapılar yüzüme,
Bedenim çürür en acısından.
Sen aklıma gelince,
Canım yanarken hiç belli etmedim,
Onca çektiğim acıları hiç göstermedim,
Sırtımdan vuruldum hiç aldımadım,
Çok yalnızlıklar yaşadım isyan etmedim.
Sen giderken arkandan ağlamadım,
Yazın buruk,
Kışın acılıyız...
İlkbaharda durgun,
Sonbaharda ayrıyız,
Peki biz hangi mevsimin insanıyız...
Yaşadıklarımız bir bilmece gibi son buldu.
Uykularda bile fısıldıyorduk sevgimizi.
Sanki uyurken bile seninleydim,
Birbirimizi izliyorduk sanki.
Biz bu bilmeceyi çözemedik,
Yaşasakta, bunca zaman göremedik,
Bir gece yarısıydı,
Sokaklarda ıssız bir sessizlik vardı.
Gece olmasına rağmen,
Ay doğmamıştı.
Neyin peşindeydim bilmiyorum,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!