Saçlarını dalgalandıran,
Sabahları esen hazan rüzgarıdır.
O rüzgar beni,
Bambaşka bir dünyaya götürür,
Estiği zaman...
Zaman geçer acılar kalır öylece,
Bir an bile kalmaz son sözü söylemeye,
Gücün yetmez gidenleri geri getirmeye,
Hapsolursun gece karanlığının içine.
Üstünden geçenlerin yorgunluğunu atamazsın,
An gelir düşerim peşin sıra yollara,
Gün gelir kanarım söylenen yalanlara,
Gece olur ay seni anlatır durmadan bana,
Yağmur yağar damlalar sesimi getirir sana.
Bir an olsun gitmezsin gözümün önünden,
Yitik bir aşkın ardından başlayan gözyaşlarıyla,
Senaryolar hazırlarız yalnızlığımız adına.
Hayallerimizin bittiği yerde başlayan o boşvermişlik,
Bizi hayatın nihayetine götürür sanki.
Başka kişiliklerde yalnızlığımızı bastırmaya çalışırız.
Ellerimiz yabancı ellere dokunduğunda,
Oturdum balkona,
Yaktım bir sigara,
Kafamı kaldırdım,
Baktım yıldızlara.
Geceler sus-pus olmuş,
Gel desen durmam bir dakika,
Seninle doluyum her dakika,
Sadece hayalin değil benimle olan,
Senin gerçeğin, benim gözlerimde kalan.
Yaşamaya razıyım sensizken bile seninle,
Aşk bittiğinde başlar bir bedenin ruhen yıkılışı,
Teselli eden kelimelerin anlamı yoktur artık,
Her şarkıda bir keder daha boşalır gözlerden,
Ve her sigara dumanından yeni bir efkar doğar.
Yalnızlık tolerans tanımaz, helede geceyse vakit,
Birgün herşey bitecek...
O çok sıkıldığınız acılardan,
İsyan ettiren aşktan,
Yalnızlıktan,
Umuttan,
Umutsuzluktan,
Yıllar geçti herşey değişti,
Sevgili gitti yeri değişti.
Aşk bitti sevgi değişti,
Herkes yalan oldu herkes değişti.
Acılar geçti yalnızlık bitti,
Gözyaşım kalp atışım,
Gözlerimin ifadesi, tebessümü,
Yağmurumun damlası,
Ellerimin tutmak istediği,
Ama tutamadığı hayalimsin.
Sabah pencereme doğan güneşim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!