Şimdi ne kaldı geriye,
Ne hissediyorsun?
Büyük bir yangının ortasındamışsın gibi,
Alevler seni içine çekiyor gibi öyle değil mi?
Ne kısaymış değilmi aşkın ömrü,
Sevilmeden sevilmek kadar,
Hasret kadar,
Yalnızlık kadar,
Yaşamı bilmeden yaşamak kadar,
Kötü ne olabilir ki.
Giderken ardından bakındım, sen görmedin.
Ağlamaklıydım, gidiyordun, beni terkediyordun,
Bile bile yüreğimi ateşe atıyordun,
Severken delicesine acımadan gidiyordun.
Aslın da görmüştün ardından baktığımı
Hissetmiştin çünkü sende sevmiştin
Öyle bir ayrılığımız oldu ki,
Ne sen anladın nede ben sebebini.
Hangi güzdesin yada hangi baharda,
Beni sorarsan bir dert bir keder iki arada.
Hala o güzel günler var aklımda,
Bir şiir gibisin içimde,
Gözlerini gökyüzüne,
Saçlarını da denizin dalgasına benzetirim.
Sen okuyabildiğim en güzel şiirsin,
Kağıtlara döktüğüm en güzel duygularımsın,
Bir çocuk gördüm,
Gözleri ufuğa bakıyor,
Yaşamaktan bezmiş,
Elleri yokluğu tutuyor,
Ufukta derin bir,
Ahh çekiyor,
Kabuğuna çekilir bütün sevinçler,
Ayrılık başlatır devamını yalnızlığın...
Her yeni başlangıç,
Beni bir yokoluşa eşit.
Sürüp gider acıların tenhasında hayat...
Sen benim sevgilimsin, gidişinin hiçbir önemi yok,
O an, dinlediğim güzel bir şarkının başlangıcı ve bitişiydi,
Biz ayrılmadık, şarkılar sustu sadece kulaklarımızda,
Gücü yetmedi sanatçının bu şarkının sonunu getirmeye.
Odamın sessizliği sensizliğin sebebi değil,
Bu akşam bu şehir eski bir resim gibi soluk,
Göğünde bulutlar yıldızları kapatmış, soğuk,
Ağlayan bir kadın bankın yanında ağaca yaslanmış,
Gözyaşları durmadan akıyor çeşme gibi oluk oluk.
Bu akşam caddeler sessiz,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!