Varsın horlasınlar dışlasınlar taşlasınlar
İlle de dostun attığı gül yaralar beni
Köz eylesinler kül eylesinler haşlasınlar
İlle de dostun attığı gül yaralar beni
Varsın dar eylesinler har eylesinler
Düzenin adamıyım yalakayım
Her şey işimi gördürene kadar
Dönse de her şey kirman gibi
Dönerim işimi sürdürene kadar
Bakmam tanımam işim olunca
Ben yazdım sen yandın hışmıyla kahrımın
Yaşıyorum sanma güze çalmış baharımın
Çekecek ah da kalmadı bitişiyle sabrımın
Ölüme ne lüzum var ecelim oldun ya
Bir cevr-i cefanın ateşine düştüm
Dönekler otağı devr-i aleme eyvallah
Çürümüş dünyanın leşine düştüm
Göynü mü dile getiren kelama eyvallah
Yazılan çekilir dertsiz dermana düştüm
Sevdamı öteden öteye seslenesim var
Karlı dağ başım, sinen de puslanasım var
Aşk odunda yanıp aşk-ile beslenesim var
Yaramaz çocuklar gibi uslanasım var
Ey! Yar
Gönül bağım yazılmış da ezelden
Seni anlatırım şiirle gazel-den
Gel gavuşalım dersen tez-elden
Bir ömür yetmez, gel ahretliğim ol
Kurulunca sırat köprüsü öbür tarafta
Gün gelirde sana dair bir şeyler yazamazsam
Sana hasret gönül yollarımı bensiz yürürsün
Gönlünde bana ait olan bir yer kazamazsam
Ayakkabılarımı kapı önüne konmuş görürsün
Bir amin demeye mi geldin aşkın taifesiyle
Çiğ damlası gibi usul usul düş yaprağıma
Dayanamam bilirsin görmezsem seni
Ağlama gözyaşın dokunur toprağıma
Hak vaki olursa gözlerine göm beni
İstemem ne kefen nede mezar taşı
Anadan üryan hasretimle sana geldim
Bana bunca çileyi bilmem ne diye ördün
Anladım bu sevdaya en büyük engeldim
Bir hoş-sefa geldini çok mu gördün
Çekip giderim gözün arkada kalmasın
Ölmüş kurttan medet bekler ya Karabağlar
Ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar
Yatsın dursun kimi yerde kimi hanımlar kim beyzadeler
Bekle koca gönül seni bilmem ne azad eder
Konuşma sus Ey! Koca gönül susmak ha bana Ha-san”a yaraşır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!