Vefasızlığın vursa yıkılmaz sanıyordum
Seni ben bildim Yusuf gibi attın kuyulara
Şimdi ölüm gibi dalsam da derin uykulara
Haberim yokmuş zor belaya düşmüşüm
Yunus bencileyin her nefeste arıyordum
Uğraşasım yok artık insan mı insan artığıyla
Halım kalmadı tükendim iyiden iyiye sezdim
Bilemedim insan kim ki şöyle tartsak tartıyla
Dokunmayın bu aralar ben benden bezdim.
Her gelen vır vırda vırvır dinle al şikayet
Yalakalık sanat olmuş var mı bunun eseri
Söz adama söylenir boştur olmaz tesiri
Yolun bulan bulmuş yapıyorda tefsiri
Bu hal nasıl bir iştir ne bilem bilemedim
Yükleyip te yükü bir merkebin üstüne
Seni sordum nasıl diye yanına varanın
Bir çaresini bulamadım açtığın yaranın
Dilerim gülme olmasın seni de saranın
Söyle yârim beni bir kalemde sildin mi
Ben senle kapattım gönülden hesabımı
Gönül rıhtımımı dövüyorken dalgalar
Önüne mısralardan set ördüm de
Neye yaradı
Sen kelepir duygulara kürek çekiyorken
Ruhumun sandallarında
Demek gidiyorsun.
Tasını tarağını topladın
Gitme diyemem
Adına yazılmış bunca şiirleri
Kururken şimdiden gönlümün nehirleri
Kal desem, kalmayacağını bile bile kal
Üflenip sura gönül pustuğundan beri
Şiirlerimi mısralara astığımdan beri
Kağıdımın kalemin sustuğundan beri
Seni yazarım seni söylerim bildin mi
Gönlümü gönlüne yasladığımdan beri
Bilmem;
Kaç şairin mısra mezesi oldun
Hangi harflerde hangi dizelerde cilveleştin
Kim sevdi ki kimin gönül sarayına yerleştin
Hasretin gergef gibi dokunurken
Daha adın konmadı yüreğime
İsmin kulağıma okunurken
Bu sevda, sen ben yokken düştü
Aşkın hamuru ile yoğurdular beni
Zühre sönük kalırdı avuçlarımda
Gidişin böylemi olacaktı, deldin bağrımı
Asırlar geçse de dinmeyen gönül ağrımı
Belki bir gün duyarda yürekten çağrımı
Dilerim yerin yedi kat dibi yutsun seni
Sildiysen gönül rehberinden bizi bölene
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!