Şafak vakti baktım ufka buğulu gözlerle
Gecenin en karanlık anında umutsuzluk içinde
Gözlerin aydınlatır semayı ağır ağır
Fezada Süreyya gururlanırken münevveriyle
Yüzün belirince utanır kendinden yok olur gider
Rüzgar tersten esse de geliyorum sana
Aldırmam ne dağa ne taşa ne okyanusa
Bülbül olsam yansam yakılsam aşka
İstemem sönmek sen olmadıkça yanımda
Adını yazdım Gönül defterime bir avuç korla
Kaderi tenkite ne haced
Seni bana yazmış Yaradan
Kaçsan da kurtuluşun yok
Bunu da kadere yazmış Rahman
Anlamadım bir şey
Ne senden
Ne sevginden
Ne gözlerinden
Kupkuruydu sözlerin
Güz gülleri gibi
Nasıl bir duygudur söylesin biri ne olur
Adına şiirler yazılmak
Nasıl bir histir anlatsın bana
Gözyaşının mürekkep olması uğrunda
Söylesin biri ne olur
Dinle bak itiraf edeceğim
Artık yazamıyorum
Anlam veremiyorum kelimelere
Tıpkı hayat gibi
Kalemi her alışımda
Kaç asırdır ararlar şairler vefayı
Vefalı bilip, o sevgilide
Buldum gerçek vefanın anlamını sende
Asıl sevgili senmişsin ANNE
Her unuttuğumda sevginin anlamını
Dalgalar sahilden kum götürür günbegün
Zamanın benden götürdüklerinden çok değil
Rüzgar bulutları sürükler semada anbean
Aşk ile girdiğim çıkmaz sokaklar belli değil
Mecnun Leyla'da yok olmuş ben gözlerinde
Ferhat dağları ben ise bağrımı deldim
Kerem Aslı için yandı ben hasretinle
Pervaneler sarhoş olup Şem'e ben aşka daldım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!