Hamit Kunt Şiirleri - Şair Hamit Kunt

Artık en yakını göremez oldum
Küçük yazıları seçemiyorum
Baki’ye doğru gitse de adımlarım
Yine de faniden geçemiyorum

Dün gece
Penceremin önünde
Bir anlamsız mırıldanma dilimde
Sözleri olmayan bu hoş besteyi
Düet yaptım kalbimle.

“Heyyy
Heeyyyy
Heeeyyyyy
Duyun beni… duyun beni.
Anlayın…
Okuyun beni “ diye haykırdı yüreği yıllarca

Gökte hangi kasırgalar
koparsa kopsun
Kökün sağlamsa toprakta
korkma
Bil ki
bahar gelecek

Cephedeyim
Sensiz üşüyor yüreğim
Boş yere umutla bakma yollara
Bu savaş bitmeden
gelemem yarim
Kağıt yok

Sen ağlama
yüreciğin acımasın
bebeğim
Ben ağlarım
annen ağlar
senin kalbin sancımasın

Derler ki
Havaya düşen cemre
Sen’in aşkındır
suya düşen göz yaşların
sevdiklerin için akıttığın
Derler ki

Bir kurtçuktur ipekböceği
kozasını örerken
yüreğinde büyütür sevgisini
ışıksız
susuz
ekmeksiz

Yaşıyoruz işte
Yüreği bir kavak yaprağı kadar
titremeyen insanlarla
yan yana
Bedenin travmalarına mahkum
ruhun kanatlarından mahrum

Ayağa kalk,bak gözlerime
Kırmızı güller derelim birlikte zülfi yare
Reyhan kokulu kelimeler aksın dudaklarından
Melekler vokal tutsun kırmızı gülüşlerine
Uzun ayrılıkları kaldır aradan