Hamit Kunt Şiirleri - Şair Hamit Kunt

Bana sen lazımsın
Sana da ben
Ben sende varım
Bende de sen
Al desem bende ki seni
Versen sendeki beni

Seviyorum
özlüyorum
bir bilseniz içimi
gürül gürül yanan
ocak gibiyim
bazen ukbaları

Bırak dökülsün yapraklar
uçsun gitsin sonbahar
yokluğunu yaşamadan
gül mevsiminin
varlığının ne anlamı var!
bırak uçsun gitsin sonbahar

Bu gece ben yalnızım
Yalnızım ben bu gece
Ben yalnızım bu gece
Yalnız benim bu gece

Bu gece ben sensizim

Otelin duvarına resmini çizdim gözlerimle
Platonik bir yangın başladı derunumda
Masamda kurumuş bir çift gül
Beyaz bir peçete üstünde
Ters konulmuş bir su bardağı
Hiç ıslanmamış

Sen
blac baby
kara çocuk
sende gördüm
çirkinliğin renkde olmadığını

Ağyar sardı yurdumu
Ben yari bulamadım
Bütün yokları tattım da
Bir Varı bulamadım

Ey gönül
Yarıp da göğsümü çıkarsam seni
Uçursam kuş gibi sürsem dağlara
Hapisten kurtulmuş bir mahpus gibi
Zirvelere doğru ersem dağlara

Hiç yakın olmadın bana
Hep
Uzaklığın
Ulaşılmazlığın
Varılmazlığın
Erişilmezliğin adı oldun

Yorulsun gözlerin yol gözlemekten
Kim gelecek, kimse bilmesin gülüm
Yeterki yürekler gülle donansın
Varsın dağlara bahar gelmesin gülüm

Mesafeler su gibi, sabır aşkın mayası