Hamit Kunt Şiirleri - Şair Hamit Kunt

Biz
Bir sabanla tarla kadar kaba
Sen
Yeşeren filiz kadar zarifsin
Biz
Günahlara batmış kapkara

Derler ki;
ölümden beterdir ayrılık.
Ayrılığı da tattım hasretin kızıl doruklarında
Özlem ateşinin kor kıskaçlarında da yandı kavruk yüreğim…
Ayrılık hasret yükler yüreklere aslında
Vuslat, ekmekse aşık için,

Ey sevgili
kimsin sen?
Hasretin
kavururken yüreğimi
varlığın
gözlerimde tüterken

Her kuş bastığı dalı iyi seçer
konarken
Her aşk düştüğü kalbi yakmak ister
yanarken
ama konduğu dal çürümüşse
kuş neylesin

Vuslat dönüşmez tada
Hasretle kavrulmadan
Umut yetmez murada
Çileyle yoğrulmadan
Bana yar olamazsın
Yarime yar olmadan

Ayrılığı yollara döktüm
ufuklarda hasret kızıllığıyla seyrettim
silüetini aşkın
hasreti mesafelere böldüm
sonra
topladım

Yüreğim yanık koksun isterse
ayaklarım sokakları arşınlamaktan
gözlerim ufku kovalamaktan yorulsun
hicreti yaşamak istemiyorum
ötesi masiva değilmiyiz
sen benim için

Her mevsimde açmak marifet değil
Bahar müjdesini almadan açma
Bütün kuşlar sana name yağdırsa
Bülbülün sesini duymadan açma

Bir aynaya bakarım
Bir yastığa her gece
Ne aynada varsın
Ne de yastıkta

Yakamam lambaları

Bir korku efekti,ne bu gürültü
Sanki vakit geldi,Sur üfürüldü
Kalemler kırıldı defter dürüldü

Canların üstüne yıkıldın Gölcük
Kırkbeş saniyede yok oldun Gölcük