Hamiş Mustafa Şiirleri - Şair Hamiş Mustafa

Hititlerin gözüydün,
İmparator Mayriçe'nin özüydün
Eudoksios'un gülüydün
Hayalim il olman Afşin'im.

Etiler yaşardı topraklarında

Güneş doğdu hayatlar başlar,
İnsana umut olur yarınlar,
Bir bakanki sonsuzluğa batarlar,
Hayal olur gider umutlar.

Yaşam güneşe benzer,

Sabahın seher vaktindeydi,
Gözüm önüne geli verdi,
Evime kim gelirdi,
Hazreti pir geldi.

Sorarım bunu kendi,kendime,

Gelinlik mi giydin ilkbahar yazında, Ne güzel yakışmış yeşilinde beyazında, Sana hayran oldu atlas dağında, Hiçmi eksik olmadı kışın bağında, Heybetine kurban olduğum Atlas. Yollar belli olmaz fırtınalar koparken, Keklikler kayadan kayaya uçarken, Seyretmeye doyamam güneş ağırırken, Goyaklarında biten sümbülünü severken, Heybetine kurban olduğum Atlas. Benimle konuşup sohbet ederken, Gök yüzüne bakıp türkü söylerken, Her pınarın başında kuzu melerken, Güzelliğine bakıp eve gelmezken, Heybetine kurban olduğum Atlas. Sana aşık oldu Mustafam, Sevğinden hiç acımadı yaram, Sana söz veriyorum ağlamam, Tependen Afşinime doya doya bakam, Heybetine kurban olduğum Atlas.

Anlayamadım bu insanlar nasıldır,
Yüzüne gülüp arkandan sayandır,
Elindeki ekmeği alıp kaçandır,
Anlayamadım insanları.

İyi gününde yanında dolaşanlar,

Yağıyorsun pamuklar gibi beyazsın,
Dallarına düşüyorsun ağaçların,
Kar delen gibi görünüyor tanelerin,
Bembeyaz oluyor her tarafın,
Sana hayranım kar.

Şafağın karanlığında bir kadın,
Baş açık ayak yalın,
Arkasından gider kanının,
O bir kadın.

Anadolu onun yurdu,

Bu gün rüyamda gördüm güzel selveri
Gözlerim ağladı sanki sesleri
Yanımdaydı güneşlerin ejderi
Bakıyordu gözlerindeki sürmeleri

Kendim ağlıyorum olmasın sabah

Açtımı berit dağının çiçekleri,
Yeşerdimi çayırları çimenleri,
Kokuları salı verdimi sümbülleri,
Özledim berit dağı.

Goyaklarından geçen koyun sürüleri,

Bu vatan böyle gelmedi bu duruma, Ecdadının yaptığı kahramanlığı unutma, Ne olur o insanları yıpratma, Onları eleştirmek ne haddime, Sakaryada taşlar olmuştu yastıklar, Çanakkalede tabyalar olmuştı yataklar, Anadolumda tütüyordu kara dumanlar, Onları eleştirmek ne haddime. Aç susuz günleri geçerdi onların, Silah mermi yapardı anaların, Kağnıların üzerinde taşınırdı topların, Onları eleştırmek ne haddime. Cihan savaşları kapına dayanmış, Düşmanı sokmamak için savaşmış, Varı yoğu mehmet içinmiş, Onları eleştirmek ne haddime. Türk milletinin kaderine yazılmış, Bir yiğit çıkmış anadoluda haykırmış, Dünya devletleri birbirine karışmış, Onları eleştirmek ne haddime. Bu millet bilmezmi geçmişini, Toprak altında yüzbinlerce şehidini, Gelen yapar geşmişindeki eleştirisini, Onları eleştirmek ne haddime. Şehit oldular bu vatan için, Karalamak yok etmek niçin, Geçmişine ihanet edenleri geçin, Onları eleştirmek ne haddime. Mustafa yazar ölen şehitlerini, Onları unutmayan türk milletini, Geçmişi ile gurur duyan günlerini, Onları eleştirmek ne haddime.