Hamiş Mustafa Şiirleri - Şair Hamiş Mustafa

İçimdeki dertler alevleni verdi,
Gönlümdeki sevği silindi,
Başımdan geçenler kara günlerdi,
Bu gün dertli günüm.

Dostlara anlatım beni anlamadı,

Kimleri sever kimleri sevmez,
Çektikleri çileleri bilmez,
Sevği hayalinden geçmez,
Dert söyletir.

Yaşarsan neleri görün,

Bir yaşında sevği topusun,
Onun bunun koçusun,
Evin neşe kaynağısın.

Yedi yaşında okul yolunda,
Güzeldir herşey dünyada.

Dünyaları aytınlatan sen,
Karanlıkları aydınlık eden,
Canlılara ışık veren,
Sen güneşsin.

Olmasaydın alemler perişandı,

Seni görmem geçmez ayın,
Gözümde canlanır atlas dağın,
Buram,buram kokar dağ çayın,
Gözümde canlanır Afşinim.

Unutulurmu binboğadaki yaylaların,

Doğru söylersin üsdat yaşadık bunu,
Gelmez zannettik zahmeri sonu,
Teşlerde çok yıkandık bilin şunu,
Gördük bunu.

Karnımız yarı aç yarı tok,

Karmı yağar dolumu düşer,
Bilmeden seni sever,
Uzun olur yollar gider,
Görmem seni.

Yağmurmu,selmi gelir,

Havada kara bulutlar
Gidenler hiç gelmiyorlar
Getirmiyor onları yollar
Gurbetler olur yurtlar.

Havada görünüyor yıldızlar

Düğünlerde çekilen halayların,
Birbirinden güzel oyunların,
Beşi birlik takan kızların,
Hani o düğünlerin Afşinim.

Sıra,sıra giden samenlerin,

Güverçinler uçardı havalarda,
Yuvaları olurdu çatılarda,
Analarını yavrular beklerdi yuvalarda,
Uçar giderlerdi baharlarda.

Severdim o güzel kuşları,