Hamiş Mustafa Şiirleri - Şair Hamiş Mustafa

Gidiyorum sevdigim ayrıldı yolum
Boşuna geçti hayalim sonum
Yorgunum tutmuyor kanadım kolum
Karlar düştü yollarıma kor geldi bana.

Yıradı yollarım seni göremem

Senin sevğin dağlara saldı beni,
Gönlümden çıkartamam seni,
Sordum yaşayan nicelerini,
Sevdim seni Afşinim.

Dedim kalede oturan şahanı,

Dünyalar aydınlanıyordu nurla,
Müjdeler veriliyordu insanlara,
Geliyordu iki cihan güneşi dünyalara,
Hayat verilmişti cannılara,
Petgamberim.

Hüzünlenir sedirler meşeler,
Kuşlar onları överler,
Bulutlar olur beyaz örtüler,
Heybetlidir ovalar.

Keklikler yuva yapar çalılara,

Sen büyüksün dünyalara bedelsin,
Fatihleri,Yavuzları yetiştirdin,
Dünyaya adaleti getirdin,
Kanuni sultan süleymanları büyüttün.
Şahlan Türkiyem şahlan.

Kimileri para içinde yüzer,
Evler arabalar önündedir her şeyler,
Fakir kendi kaderine küser,
Kimileri ekmek bulamaz.

Oda insan buda insan bilmez,

Hayatımız sonbahar ayları
Dökülür teker,teker yaprakları
Çürür gider bedendeki dalları
Onları korumaz bir daha toprakları
Sert esen rüzğarlar olur sonları
Hayat bir sonbahar.

Yollar uzadı geçmiyor zaman
Gönlümdeki sultanım oldu yalan
Bırak gideyim hayalime bakan
Sonsuz günlerim geçti perişan

Özledim anamı gözlerimde yaş

Afşine hastane yapmışlar tepeye,
Başım dönüyor döndüm deliye,
Götürdüler beni dahiliyeye,
Sıra beklerim muayeneye.

Gözlerim bakar kapılara,

Yanlız kaldığım gecelerde,
Hayatı bulurum tellerinde,
Gözüm hep sazın üzerinde,
Mızrap elimde sazım.

Issız karanlığın içersinde,