Koyunu kuzuyu hele bir bırak,
Durmadan gezersin yok mudur durak,
Nolur bir cevap ver eyledim merak,
Sevda uçuruma iter mi Çoban?
Kalbim hesap sorar bedenim terler,
İnsan yalnızdır aslında;
Anne karnında yalnız,
Mezarda yalnız.
İkisi arasında hayatına kattıkları vardır.
Belki paylaşmak için yalnızlığını,
Seni gördüğümde, gözlerimi yere çeviriyorum fark ettin mi?
Gözlerine bakma cesareti yok gözlerimin.
Yanlış anlama, görmek istemediğimden değil seni.
Özür bekleyen haklı taraf sen, günah işleyen benmişim gibi,
Yakıyor gözlerin gözlerimi!
Suçlu muyum?
Semada ne zaman yapsa yığınak,
İnsanlar koşuşur arar sığınak,
Biraz çiseliyor biraz sağanak,
Tabiat kirini aklıyor yağmur.
Bazen fırsat tanır biraz azlanıp,
Evimde sokakta şehirde bile,
İçimi anlamsız yalnızlık bürür.
Ne desem ne etsem çabam nafile,
Her akşam aynı gam ruhuma yürür.
Kalan son gücünü toplarcasına,
Yanımda değilsen şimdi,
Bilmediklerim bildiklerimden fazla demektir.
Bildiğim;
Tenim tenine alıştı.
Bilmediğim:
Ne yanlıştı?
Babadan miras ise maddiyat sağırlığın,
Üç yüz sene yaşasan gelip bulmaz mal seni.
Hangi omza binecek ölünce ağırlığın,
Ne yakının el atar ne taşır hamal seni.
Dünyayı sindirmeye acep kaç organ gerek?
Yeter mi dört mideyle iki beyin üç yürek?
Bedenime sığmayan organlar mı takayım?
Kapkaranlık dünyaya on gözle mi bakayım?
Sana "menekşe" dedim,
Sustun.
Benden sana
Sadece acı düşeceğini bildiğin için,
"Mendilin düşe" diyemedin.
Haklıydın.
Cefakar, fedakarsın; çile çektin üzüldün
Melek misin sen anne, buluttan mı süzüldün?
Çok oldu büyüyünce, dolup taştı kucağım,
Ben seni istiyorum, annem; ilk oyuncağım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!