Bir şiir ki
Seni üzer beni acıtır
Sevmek değil bizimkisi
Sevişmek; aşkın kafiyesi
Gece en büyük günah
Sanki kalbimdeki butun sairane duygulari
Sinirlerim sarmis gibi
Ne Nazim'la Piraye'yi dusununce gidiyorlar
Ne Nazim'la Vera'yi
Hatta bunu dusunmek
Daha da guclendiriyor onlari
Seni severken
Her yerde seni gordum
Sigaramin dumaninda
Yemek yerken catalimin ucunda
Su icerken
Dudagimin bardaga degen kisminda
Çamaşırlar dönüyor
Dünya dönüyor
Makineden su sesleri geliyor
Herşey tertemiz olacak çıkınca
Kimse o kadar temiz değildir aslında
Şimdi de kot pantolonların düğmeleri
En korkusuz insan bile
korkar ölümden
en kötü insanı korkutur ölüm
her akşam güneşin batmasıyla
başlar ölüm korkusu
sevgililer güneş batarken
Ya icimden gelmiyor bugun
Ya da artik biktim eglendirmiyor
Her zaman yaptiklarim
Ya disarisi fazla karanlik
Ya da sadece icerideki isik gozumu aliyor
Ya kucuk bir cocugun
Ne birileri tanıyacak bizi Karmena
Ne biz birbirimizi tanıyacağız
Farklı düşler içinde aynı mutluluğu arayacağız
Yolunu göstermeyecek hiç bir yıldız
Yalnız kalacaksın
Bir ağaç gölgesi ise bir deniz kumu ise bulduğun
Bir lamba yaniyor tavanda
Bir lamba yaniyor aklimda...
Bir lamba yaniyor bizim sokak basinda
Bir kopek yatiyor lambanin isiginda
Bir seksek cizili kopegin altinda
Herkesin yaninda biri var da
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!