Yatağım kocaman bir kuyu
Hüznümü içinde saklayan.
Bir oyundayız
Ki uyurken bile unutuyor kimimiz
Maskesini çıkarmayı
Sabah maskesini yıkıyor kimimiz
Neydi o yaz gunleri eskiden
Ne bileyim
Bende hatirlamiyorum aslinda
Sadece hatirlayabilecegim birsey
Varmis gibi davranmak
Yapmaya calistigim
Nasilda cikmissin yoluma
Aman dikkat
Ben zor tutabildim kendimi
Sen sakin tutma
Sonu gelmez bu yolun
Sen sakin durma
Sen şimdi bir vagonda
Ya İzmir den geliyorsun
Ya istanbul dan gidiyorsundur oraya.
Arada bir başını çıkarıp
Akıp gidenraylara bakmaya çalışırsın,
Sonra tarlada çalışan kadınları görürsün belki
Hangimizin yüzü duvara dönüktü
Hangimizin önüne duvarlar dikildi
Hangimiz insana at muamelesi etti peki?
Tutku insana ne verir
Ask verir
Insan aski kime verir
Sevgiliye verir
Sevgili aski kime verir
Daglara verir
Bir simit sarayı
Artık her yerde var
Onlardan bir kaç tane
Ne simit, ne saray
Ne sabah, ne sabah yağan kar
Şimdi aklımda
Dikenlerin arasında güzel kokulu
Bir kır çiçeğiydim
Ya da öyle sandım kendimi
Sonum ya dikenlerin yok olması
Tek kalmam
Ya dikene dönüşüp solmam
Kaldirima usul usul
Dusuyordu kar taneleri
Yolu gormedim
Kaldirimlardi gozumun onundekiler
Bulusmak icin sozlestigimiz kaldirimlar...
Kaybetmek birinin ölmesi ile başlamıyormuş
Kaybediyorum seni
Herşey gözümün önünde oluyor
İnan bana terketmekse de yaptığım
Elim kolum bağlı benim de
Öyle bir çıkmaz işte...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!