Mor bir deniz
Güneş yüzüyor üzerinde
Kumsalda midye kırıntıları
Ve bir oğlan
Her gün aynı saatte
Duygularım
İplik yumağı olmuş
İpler birbirine dolanmış
Çözülmez düğümler olmuş
Kesip atmak mı
Lazım çözemeyince
_hepimize_
Bileklerimden başlayıp bir intihar
Şah damarımda kesiliyor
Ölümler de işe yaramıyor
Ucuz geliyor artık intiharlar.
Sevmek lazım bu hayatı
Hiç şikayet etmemek lazım
Yaşıyoruz ya nefes alıyoruz
Ve verebiliyoruz o nefesi
Hepsi bu kadar işte
Şükretmek lazım
Birkaç vakit arasında
Bir vakit var ki
İşte o tam vakti denilen an
Biraz geçti mi
Evlerin ışıkları küçülmeye
Etraf kararmaya başlıyor
Denizde midir görkemin
gökyüzünde mi
komşumuzun kızı evlendi
düğün yapamadılar
nikahtan gitti
mavi bir elbise giydi kız
Sen kimsin çocuk
Bana bunu neden yaptın
Kalbimi bir güvercin kanadına verdin.
Ellerinle alıp usulca koydun.
Zambak zambak ellerinle
Şimdi onu durduramıyorum, kalbimi.
Güneşle beraber açılınca perdeler
İçerdeki ışıkla gönlünü aydınlatırdı
Ah be abla
Şimdi nerde odadaki ışık
Nerde sen, nerde ben
Oyuncaklarını bozup
Küçük bir serçe konmuş
Dikenli tellere
_Neredesin sen gerçek misin?
Ne kadar?
_Serçe kadar
Dikenli teller kadar gerçeğim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!