Korkularım vardı,hepimizin vardı.
Gerçek olamama
Gerçeğe sahip olamama korkusu
Sen korkusu vardı bazen.
Bazen insanın kendisinden korkusu vardı.
Sahip olma korkusu
Başımdan kovalarla su dökseler
Hafifçe çileyen yağmurun
Islattığı kadar ıslatamazlar beni
İster en korkunç filmi izletsinler
Korkutamazlar beni ölüm kadar
Kendi ölümüm değil
Beni de bırakın dalgalar
Gittiğiniz sahillere
Beni de beni de
Bırakın
İsmim yazılsın
Islak kumlara
Sabah ezanıyla duyduğum huzur
Seni kaybettiğim denizin maviliğinde kaldı.
Oturmuş sonsuz maviyi izliyorum
Mavilikte bir nokta beyaz
Mavilikte bir nokta ateş
Sonra istediğim gibi görüyorum her şeyi
Iste sana bir siir daha yaziyorum
Bu sefer ki nasil olsun istersin
Oveyim mi seni
Gul bahcesindeki
En guzel gule mi benzeteyim
Yoksa yereyim mi seni
'Bir su birikintisi gördüm bugün
Ve bu birikintiye evin çatısından
Sanıyorum incecik damlacıklar iniyordu
Alın diye söylemiyorum
Sesini hatırlattı bana
Ama şimdi olsa hatırlamam'
Bugun oturup dusundum
Senın ıcın ne yapabılırım
Kendımı nasıl affettırebılırım sana
Bılıyorum yaptıgım hata buyuktu agırdı
Ama yıne de _belkı_ affedebılırsın benı
Eger sana affettırebılırsem kendımı
Paylaştıklarımızdan bahset.
Bu küçük odada gel benimle danset.
Gölgelerimiz bizden önce ölmeyecekler.
Güneşi ayart,
Saatlerini bozguna uğrat.
Benimle gel,
Yazmayi bilmeyen
Kucuk bir cocugun
Karaladigi bir sayfanin
Kenarina yazilmis
Birkac satir gibiyim
Insan kendi hayatinda
Nar gibi guzelsin
Demek geldi sana icimden
Eskiden padisahlar serbetini icermis
Bardakta gunesin isigiyla
Insan yuzunu gorur sende gozlerinde
Nar gibisin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!