Aramızda okyanuslar yoktu
Bir deniz yoktu
Uçurumlar yoktu belki
Ama ne ben sana gelebildim
Ne sen bana gelebildin
Sende bendin
Kendisini ve karşısındakini
Vuramayan o adam
Gökyüzüne ateş etmişti
Herkes bin kez ölmüştü
Düşen gökyüzünün altında
Uyumalıymışım
Erken kalkacakmışım
Hadi ordan
Kimi kandırıyorsunuz
Uyuyunca uyanmak zor
Bilmiyor musunuz?
Neredeyse insan, orada işte
Evimdeyim ben de
Bir koltuk, bir televizyon, Birkaç sandalye
Masada yazıyorum
Önümde bir kafes
Üstünde bir muhabbet kuşu
Mutluyum
Bugun en iyi dostumla bulustum
Mutlusun
Sevgilin sana kirmizi guller gondermis
Seni seviyorum mesajiyla beraber
Mutlu
Bu ülkenin masal satan çocukları
Dağlarında vurulmayı bekleyemeyen
Kuşların kanatlarına binip gittiler
Bomboş kaldı ortalık
Kaybolmuş bir şehir
Kendi tarihinin altında
-o adamı özledim
meğer hiç benim olmamış
meğer hiç o olmamış-
Bir başkasıydı sen sandığım
Gülü kanatan ne ise
Ağlattı gökyüzünü.
Seni sevmem nedense
Şu halimde ondan
Şu şaşkınlığım
Şu mutsuzluğum
Doğru muydu yaşadıklarımız
Hak ettiklerimiz miydi
Ya şimdi
Yanlış yerde miyim
Doğru yerde mi
Cezalarımı mı alıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!