Affet!
Hayatına girdiğim için,
Su misali yalın ve berrak...
Affet!
Düşlerinde kaldığım için,
Yokluğundaki ben;
Yönü olmayan rüzgar,
Havada savrulan yaprak.
Bir göçmen kuş, yersiz yurtsuz,
Yokluğundaki ben umutsuz...
Palyaçonun gözyaşları,
Anlatması zor biraz,
Nasıl desem karışık...
Sadece anlık temas,
Götürür uzaklara,
Belki çok derinlere,
Belki benliğimize,
Canımı yakıyor değişen maskeler,
Çeşit, çeşit renk, renk vitrindeler.
Akşamdan sabaha değişen yüzler,
Maskeler ardında neleri gizler?
Hangisine baksan gerçek sanırsın.
Neydi altı çizili sözcük?
Sevmek;
Seni seviyorum demek zorunda
Bırakmamaktı.
Bana düşen sadece,
Kelimelerle oynayıp,
Sevmek bazen beklemek,
Sevmek bazen vazgeçmek.
Gidişlerde saklanmak,
Bazen kalışlar sevmek.
Hiçbir şey sezdirmemek,
Acılarını gömmek,
Daha önce hiç bu kadar uzaktan,
Tutulmadı ellerim.
Hiç anlaşılamamıştı daha önce,
Henüz kurmadığım cümlelerim.
Bu akşam senin için ağlayacağım,
Simsiyah gözlerin için.
Kalbinde kilitleyip sakladığın,
Sana ait ne varsa, anladığım için.
Bakışlarındaki hüznün resmini,
Çizerken gözkapaklarıma,
Verdiğin şehitler toprak anada,
Heybetleri yaşar birçok anıda,
Ey yolcu; şöyle bir fark edip bak ta,
Nelere kadirdir, aslan Mehmed’im
Dolaşıp gezelim sayfalarını,
Ey, yalnızlık yelkeninde yalpalanan yolcu!
Gemin mi su alıyor, pusulan mı bozuldu?
Öğrendin! Tek servetin alacağın nefesin,
Yiğidin harman olduğu yere,gitmektesin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!