İlki değilim küsülmüşlerin
Varım yoğum yasta
Kat kat gülüşlerimi
Bıçakla dilimler gibi
Pastamdan pay alınır gibi
Battı yanağıma sanki
Böyle bir acı
Bir daha yaşanmasın diye
Kapadım kitabı
Eşgali gözlerime
Yanması gelirse diye yüreğime
Bir tane kalbim var
İstiyorum ki huzur bulsun
İnceden halliler
Bir ah etmezler
Çayıma ateş düştü semaverinden
Dudak payı bıraktığıma
Ah yandı.....
Baba
Müşterisiyim arzunun
Ellerim yoruldu tutmaktan balonu
Narin saklanırım oysa
Ezberledim bu oyunu
Kendimi gülüşüme sobelettim
Yalnızlık bozmadı beni,
Saçlarım beyazladı,
Ama yalnızlıktan değil
İnsanlık ölmüş diyorlar ya
İnsanlık insanın içinde ölmüş...
Yürüyen, konuşan cesetler sarmış
Baktım duvardaki yırtığa
Buldum, masamı tozuyla
Söner mi üflesem eriyen mum, ışığına
Yaklaştım ve
Çok alışmıştım içimin karanlığına
Bilekten seslendim duymadı nem
Yitişine ıssızdım anne
Ve her ele bir bozuk
Her cebe kagıtsız düşler koydum
Yitip gitsin diye.
O kader
Yediğin nasılsın
İçtiğin ne haber
Her gün ahvalini haberdar eder
Can suyunu boğazdan geçir
Bırak yaksın, kendine gel
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!