Halil Şakir Taşçıoğlu Şiirleri - Şair Ha ...

Bir kerecik sorsaydın hasta mıyım, sağ mıyım?
Dünyaları verirdin, başım göğe değerdi...
Ne sanmıştın ki beni, hiç yıkılmaz dağ mıyım?
Hasretliğinden gayrı boynumu kim eğerdi?

Yıllarca ümit verip, sonra başından atmak,

Alt yapıya kimse bakmaz,
Çünkü o çok oy kaybeder...
Halk doğruya sahip çıkmaz;
Kimi koysan koy kaybeder!

Acemiyle zaman geçer,

Sanma laf olsun diye söylüyorum anla sen...
Sanki dinleyen mi var hem; kim kime dum duma!
Oysa, ne hayallerim vardı ah bir dinlesen!
Tükendi hayallerim, göz değdi umuduma...

Hani isterdik ya hep, ahşap panjurlu bir ev...

Söyler misin, biraz erken gelmedi mi sonbahar?
Hani yapraklar yeşilken mevsim bahar olurdu?
Oysa, şu deli gönlümde yeni açmıştı ezhar;
...Kayboldukça ümitlerim, içerim kahrolurdu!
...Ah! O canım gençliğim hiç tükenmese no'lurdu?

Malta erikleri meyveye durdu...
Geçen yıl afetten hayır görmedik!
Olan da döküldü, hep dolu vurdu!
Çiftçinin halini bir gün sormadık...

Ürünü yel aldı, seraları sel...

İzinden gittikleri, bir söz etmişti hani:
’’Bal tutanlar iştahla parmak yalıyorlardı.’’
Oturmuşlar kovana, ellerinde bal gani...
İnsanlar bakıp bakıp, saç, baş yoluyorlardı!
Az mı götürdük diye, hiç yorulmayın boşa
Siz buyurun, biz n’olsa, geliriz koşa, koşa!

Allah ın Resûlü, habibisin sen.
Sensiz yaşanır mı ya Resûlallah?
Risâlet tacının sahibisin sen...
Sensiz yaşanır mı ya Resûlallah?

Ümmetim diyerek ağlayan sensin,

Kaç bin yıldır dönüyor bu âlem hiç durmadan?
Kul nereden bilecek, onu yaradan bilir...
Nerden nereye vardı, hiçbir yere vurmadan?
Kul nereden bilecek, onu yaradan bilir...

Ne zaman halk edildi kâinat kalem, kalem?

Anlamamışız dini, oysa çok günah vardı...
Günah, türbansızlıkmış, biz boş yere korkmuşuz!
Eskiden az sadaka, çok belalar savardı;
Demek bu konularda, ilk okuldan terkmişiz...

Ayağında sandalet, kot pantolon ve bluz;

Maddi yorgunluk geçer, bir mola ver, rahat et...
Geçmez ki mana yükü, ufkunu açmaya bak!
Biter iş gailesi, biraz istirahat et;
İki alemi denk tut, sınıfı geçmeye bak...

Dünyanın yorgunluğu, gider öbür tarafa...