Halil Şakir Taşçıoğlu Şiirleri - Şair Ha ...

Bir gün görmesem seni, benim aklım tutulur;
Oyalanma yollarda, koyma kederde beni...
Sanma ki görmeyince sevgiler unutulur;
Unutulmaz bir tanem, salar hep derde beni...

Demişsin ki; "ne yapar, acep ne yer ne içer? "

Kim çizdi projeni, ne kadar güzel yapın?
Duvarların bembeyaz, kapın bayrak kırmızı!
Zümrüt pencerelerin, hele kuturun, çapın...
Sen misin bu dünyanın tek Süreyya yıldızı?

Gözlerinden yaşların düşerken uçlarına...

Bin ümitle bekledim, hal, hatır sorar diye...
Sormadın be güzelim, ah sorsan ne olurdu?
Dinler de şu derdime, az akıl yorar diye;
Yormadın be güzelim, ah yorsan ne olurdu?

Göl oldu göz yaşlarım, damla var mı gözünde?

Yeni değil bu çatı, on yıl önce verdi bel!
Hesap bilmeyenlerin yapacağı da buydu...
Hemen günah keçisi buldular bir paralel;
Oysaki bu imama ilk kendileri uydu...

İşleri çıkışırken ikisi de "ak" tılar!

Uyu, uyu dediler, sakın kalkma yat uyu!
Uyuttular milleti, hem de bir ömür boyu...
Öğretmediler asla vatan ne, millet nedir!
Türk'e düşman oldu ya milletinin öz soyu!

Millet uyuyor sanki, gözlerine mil geçmiş!

“Kıyametin kopacağını bilseniz de, elinizdeki fidanı dikiniz”

Gidin sayın kaç milyon ağaç diktik diyenler!
Köklerini değil de, dallarını saymışlar...
Ormanları keserek, rantlarını yiyenler;
Yeniden dikmek varken, olanı da soymuşlar!

Sen kendini fasulye gibi nimetten sayma!
Elde ne değerler var hem ağzın açık kalır...
Kanal kanal dolaşıp fitneyle fesat yayma;
Hayatta hep doğru ol, eğri belasın bulur...

Doğruda hiç aç yoktur, eğri deyse tok olmaz!

Düşürme ayarını, uyup ta bir cahile...
Ağır otur batman kalk, ağırken yeyni olma!
Önder Resul'ün varken, uyma Ebu Cehil'e;
Akıllı ol, gidip te şeytanın beyni olma...

Devr-i Cahiliyenin insanları yok ama,

Mâziye takılıp kalma, hep umutla bak âtîye...
Dün yaşandı, yarın meçhûl, gün bugündür deme sakın!
O, züğürt tesellisidir, alma sakın ola "ti" ye...
Her gün doğan güneşle doğ, yaşamaya bak bihakkın!

Dünden ibret almayı bil, yarının meçhûl olsa da...

Ne menem bir şeymiş kibirde inat!
Dilimde tüy bitti, anlatamadım...
Öfkeyle arınmaz dedim kainat,
Gevezeye çıktı beyhude adım...

Peygamber diyor da, Nuh diyemiyor!