Halil Şakir Taşçıoğlu Şiirleri - Şair Ha ...

Her geçen gün daha çok kokuyor bozuk düzen!
Bilmem ki, neresinden tutmalı sanki bunun?
Gittikçe çoğalıyor hem üzülen, hem üzen!
Bence taksiratı çok düzende pek çoğunun...

Gelenler sorunların en ucundan tutuyor...

Bu milletin ağzı sütten yandı da,
Yoğurdu hep böyle üfleyerek yer!
Bıçak iliğine dek dayandı da,
Yeni, yeni “artık söz milletin” der!

Biri gelip kurdu “vatan cephesi...”

Sevgi yağmuruyla ıslansın âlem,
Yaradan gönderir, Onda sevgi bol.
Hep sevgiden yazsa ellerde kalem,
Sevmek Hakk’ın emri, ona sahip ol...

Yağsın sicim gibi, pembe damlalar!

Bir ahuya rastladım, ıslaktı göz çeperi...
Hayatımda görmedim böyle güzel bir peri!

Peşinde dolanmaktan pervanelere döndüm,
Dedim; nerelerdeydin bunca yıllardan beri?

Kafamda bin şeytan var, her şeyime karışır!
İşi gücü bıraktım, şeytan avına çıktım...
Atarlar bin vesvese, bir biriyle yarışır;
Şeytanla uğraşmaktan yemin ederim bıktım!

Şeytan diyor ki; kalk git, dağıt bütün her yeri!

Canlanırken bütün doğa, sevinç dolar içime!
Hep bu güzel havalarla neşvünema bulurum...
Kalbim öyle hızlı atar yatınca yeşil çime;
Ben her bahar gelişinde işte böyle olurum...

Baharınan cemre düşer, karlar erir, kış erir!

Çektim artık gönlümü bu dünya hevesinden,
Alemde dostluklardan gayrısı yalan imiş...
Hayatın mutluluğu çekilen nefesinden!
Şan, şöhret, makam, meşrep sinede yılan imiş...

Yetimin makamında kul hakkıyla oturmak,

Havalanma güzelim, başın göğe değecek!
İş mi sen gökte dolaş, ben yerde gezineyim?
Bir tanesin dedik ya, kim boynunu eğecek?
Sen bir tanesinde ben, sanki bir düzineyim!

Ben zaten yerlerdeyim, gönlüm çok engin benim!

Günün sorunu değil, ben yıllardır böyleyim!
Hangi dalı tutarsam, hep elimde kalıyor...
Yeteneksiz doğmuşum, hangisini söyleyim?
Hayat, çıkmaz yollarda hep beni oyalıyor...

Demedim hiç kimseye, ne ağamsın ne paşam!

Bir kerecik sorsaydın hasta mıyım, sağ mıyım?
Dünyaları verirdin, başım göğe değerdi...
Ne sanmıştın ki beni, hiç yıkılmaz dağ mıyım?
Hasretliğinden gayrı boynumu kim eğerdi?

Yıllarca ümit verip, sonra başından atmak,