Halil Şakir Taşçıoğlu Şiirleri - Şair Ha ...

Para dediğin nedir ki, İnsanın elinin kiri!
Bir gün ayrı kalsam ondan, ödünç isteyesim gelir.
Ne biçim bir şeysin öyle, senden vazgeçmez hiçbiri
Para, seni tanımasam, tanrısın diyesim gelir...

Napolyon denen aç göze kendini aratmışsın.

Gözlerine bahar yeşili vurmuş,
Bir bilsen, zümrüdü andırır gibi.
Meltemle saçların göğe savrulmuş,
Sanırsın, âşık u/sandırır gibi...

Açmış yanaklarda, kıpkızıl güller

Seni ilk gördüğümde feleğim şaştı benim!
Sevdâ nedir bilmezdim, bir bakışla öğrettin...
Gözyaşlarım içime sığmadı taştı benim!
Cayır cayır yanmayı bir çakışla öğrettin...

Ne akıl koydun başta, ne uyku, ne de tünek!

Artık uyandı milletim,
Eller Allaha kalkıyor.
Yeter artık söz milletin!
Türkiye m şâha kalkıyor.

Vatan bizim, millet bizim

Kim tüketti Türk lüğün, o pâk itibârını?
Gözünü aç milletim, para nolsa bulunur!
Suçlamayalım mı hiç, devrin iktidarını?
Aman ha, dikkat edin, kazlar tek tek yolunur!

Millet olmak kolay mı? Halk el ele verecek,

İnsan:
Kâinatta, taştan çok nevar ki, her yer taşlık,
İşlenirse bu taşlar, nâdir mücevher olur.
İnsana emek çekmek, en önemli yurttaşlık,
Kazanılan her insan, yurduna cevher olur...

Hayatı gördüm bugün, pürtleyen yapraklarda!
Zannımca usul, usul çiçekler açıyordu...
Nefes alıyordu hep, buharlı topraklar da,
Arzın dirilişini, gözlerim seçiyordu...

Mis gibi kokuyordu, o eski kuru dallar.

Hiç arka çıkmaz oldu, niyetime fallarım...
Ben hep vuslat tutarım, o gider hicran çıkar.
Yollar kapalı derler, duyunca afallarım!
Gözün aydın isterim, falımdan hüsran çıkar.

Papatyalara sorsam, ne bilsin üç beş yaprak?

Kül olup savruldum ben yana yana!
Yalan yok aklıma hep "ah" geliyor...
Ne çileler çektim sevdadan yana!
Onu bir ben bir de Allah biliyor...

Her gün duldalarda gezinip durdum!

Eskiden mevsimlerin yollarını gözlerdik...
Şimdi bütün mevsimler beklemeden geliyor!
Hele şu ilk baharı ne kadar çok özlerdik!
Artık, bahar güne gün eklemeden geliyor...

Baharla bin can gelir ekerdik, yeşerirdi!