Bir çöplük olacak,
Her gün çöp attığın.
Çör çöp artıkları,
Köşede yığın yığın.
Bir kâğıt göreceksin,
Biz, hayal kurar, umut eder, varmış gibi yaparız.
Bazıları, kavanozun içindekini yerlerken, biz dışını yalarız.
Düzen böyle imiş!..
Çocuklarımızı ihanete düşürmemek için, kendilerine
sunacağımız Hakça ve İnsanca bir Dünya’mız var olmalıdır.
Önde bir köhne kağnı, bir de topal öküz,
Ardında Anadolu’mun Ayşesi, Fatması.
Demeden yuvam boş kalacak, yavrum öksüz,
Ateş yuttu, kan kustu, Alisi, Mustafası.
Kurtarmak için bu yurdu, düşman selinden,
Açlık var, susuzluk var.
Kemiklere işler soğuklar.
Yaşam ne kadar zalim!
Eklenmeye yalnızlıklar,
Perişandır halin!
Bir bahçemiz olacaktı,
İçinde lâle, sümbül, gül.
Gül dalında solacaktı,
Öterken dertli bülbül.
Bülbül ağlayacaktı güle.
İniltilerini duyuyorum, ey ulu çınar.
Ama ben de hür müyüm ki?
Baltalar keskinse, kalpler de katı.
Ben de dal budağım, gür müyüm ki?
Bu can denen İlâhi bağışı,
Hayatım, bir damla su.
Şimdi var, yarın buharlaşacak.
İnsan, okyanuslar dolusu.
Kim bir damla ile uğraşacak?
İsterdim elbet ben de,
Hayaller kurduk, sevindik.
Girdin hep rüyalarımıza.
Seni çok bekledik,
Hoş geldin Dünya’mıza.
Neden böyle ağlıyorsun?
İlkbaharlar, yeniden doğuşlardır. Ölüm sonrası dirilişler
gibi. Her öldürülüşümüzde, gönlümüzü yeniden dirilten baharlar vardır. Eğer böyle olmasaydı, ilk kışta yok olur giderdik!
(Bizim Sevgi Bağları 89)
Muradım var zamandan,
Gönlüm ilk günkü gibi.
Kavrulsa da elemden acıdan,
Ruhum ilk günkü gibi.
Zaman Tünelinde gençliğim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!