Karlı dağın kır çiçeği.
Toprağın yeşil örtüsü.
Ilık baharın müjdecisi.
Kırların sarı süsü.
*
Ç İ Ğ D Ə M
Nice akşamın karanlığında,
Kibrit çaktım, lamba yaktım.
Yer’de, Gök’te, yıldızlarda,
İnsanı, insanlığı aradım.
İnsanlar gördüm:
Güneş kaybolurken,
Tepelerin ardından,
Önde sürü, arkada çoban,
İniyorlar ağır ağır,
Karşıki ormandan.
İşin iş, dalaveren yolunda.
Yenge evde, dalgan kolunda.
Evdekiler sıra sıra, boy boy,
Sabah akşam bekler yolunda.
Var sen neşelen, taklanı at.
Mehtap bu gece pek solgun.
Dertli pınarda derin bir yas.
Uzaklarda yine yapayalnız.
Tek tesellisi kırık bir tas.
Derizki:
Dünya! Pek heveslisin yutmaya canları,
Can evinden kavrayıp, tutmaya canları,
Bir can, bir can!.. Can verdikçe her can,
Kaldırıp toprağın bağrına atmaya canları!
Ellerin ne kadar güzel.
Ellerin ne kadar yumuşak.
Uzat minik ellerini çocuğum,
El ele tutuşak.
Sevgi seninle güzel.
Kurtulamadılar elinden, gitseler nere.
Acımadın, garipleri vurdun yerden yere.
Açtın gönüllerinde yara, yüzlerinde bere.
Üstlerini başlarını sökük koydun.
Başlarını kaldırsalar, hep eğerdin.
Doğanlar duruyor mu?
Ölenler dönüyor mu?
Gamla dert sönüyor mu?
Gamlanma gönül, gamlanma.
Koyun meler, kuzu meler.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!