Halil Çolak Şiirleri - Şair Halil Çolak

Doğuşuyla sabahleyin güneşin
Ufukta batışı arasında Güneşin
Göçmeden dünyadan bedenim

Gözü yaşlı olarak yalvarırım rabbim
Yalvarırken sana titrer bütün uzvum

Köyündeki kardelenler, menekşeler açmıyor Mehmet’im,
Mezarına gelmeye yüzüm yok kanın yerde kaldığı için,
Yârim vatandır, namus değin yazdığın tüfeğin kabzasına,
Vatan bölünmez, Bayrak inmez, Anadolu toprağı için

Her nereye gittimse karşıma çıktı kötü kaderim
Vatanı bekleyenler vuruldukça oldu benim kederim
Analar ağladıkça yandı benim bağrım,yüreğim

Halil Çolak 12.4.2006 Ankara

seni biz nasıl bu hale koyduk
tarlanda yeşeren ekini yolduk
sapanı bırakıp kotanı koyduk
çöl ettik seni biz can Anadolu’m

ormanların yandı kul oldu senin

Kar gönlüne lapa lapa yağınca
Kar tutan gönlümü anlayacaksın
yüreğin de yükselmiş karı görünce
Kar içinde donmuş karı anlayacaksın

sevgi kar gibi gökten yağınca

O Güçün sana verdiği zerresi akıl
O kudretin karşısında aciz bir kul
Allah'ı bilmeyende olmaz bil akıl


Halil ÇOLAK 02.12.2009

Ne olur hançerleme yüreğimi,
Zaten aşk oku yemiş yüreğim.
İyileşmeye yok yok niyeti,
Ben onu acımasız zamana bıraktım.

Döndüm aşkın girdabın da döndüm

Hasan dağına vermiş güzel olan adını
Beldeye ismini vermiş almış muradını
Kartal yuvası gibi yaptırmış kalesini
Selçuklu Türkü Erzurumlu Hasan Baba

Her karış toprağından sıcak sular fışkırır

Yağmur yağsa da ıslanmazlar
Yüzüne tükür sende utanmazlar.
Edep yoksunu olan bu insanlar

Halil ÇOLAK 16.10.2008

Senin gibi çıkmadı Türklüğün reklâm dahisi
Çamurda atanların bile çatladı ar damarları
Yazdığın Şiir ve kitaplar harikuladenin elası.
Türk olarak besledi büyüttü Erzurum yaylası
Anadolu denilen Türk toprağının çocuğusun