Hakan Baş Şiirleri - Şair Hakan Baş

Düşün ki sen bir gezegensin,
Ve etrafında yıldızlar var.
Kimisi sönük,
Kimisi parlak.
Ama güneş her zaman yanında,
Uzak olsa da hep sıcak...

Rüzgâra söyledim selamımı dün akşamüstü
Kuşlar geçtiğin yolları gülerler süsleyecek
Bir ses duyacaksın kulağına fısıldayacak
Bugün 5 Şubat doğum günün kutlu olsun
***
Bugün güneş daha bir parlak sanki

Zindan oldu bana yine bu dört duvarlar.
Kapıda eli tetikte bekleyen kırılgan bir sessizlik var.
Loş ışığın altında demlerken senden arta kalan hatıraları,
Yüzümde ıslanmayan birkaç küçük nokta var.

Neden bu dört duvarlar adamı yorar?

Eze Eze
O masum yüzüne hiç yakışmadı 14 lü.
Hadi daya silahı bağrıma da 14 yılın acısını çıkar 14 kurşunla.
Bilirsin bizde adettir kalkan silah patlamadan inmez,
Bilirsin bendeki gurur gökteki yıldızlar yerlere serilse de bitmez.
Şimdi gözlerime bak tetiği yavaşça çek.

Tarifsiz bir duygunun nedenini soruyorsun bana
Git Allah aşkına durma karşımda öyle
Gözlerimi kör edercesine bakma
Anlamsız gözlerinle
Yıkma hayallerimi
Kaldır o bariyerlerini üzerimden

Gün gelecek, saçların beyazlayacak,
O güzelliğinden bir eser kalmayacak.
Yürüdüğün yolu, uçsuz bucaksız
Gökyüzüne benzeteceksin.
Karşına kocaman bir çukur çıktığında anlayacaksın
Girdiğin yolun çıkmaz olduğunu

Dün gece yine aklıma düştü hayalin.
Gülüşün kulaklarımda çınladı sabaha kadar.
Yoksa geldi mi bu çocuk diye?
Uyanmadım değil hani
Seni düşündüm, ağladım durdum sabaha kadar.

Sonu gelmeyen yalnızlığıma bir kibritte sen çak
Savur küllerimi benden uzak dağlara taşlara
Duyulmasın sesin adını anmasın kimseler
Bir güneş misali yükselip giderim ufkundan
***
Saltanatın hüküm sürse de bir ömür boyu

Kimi zaman yanı başımızdan ayrılmayan bir dost gibi
Kimi zaman ise dünyanın farklı uçlarındaki iki yabancı misali
Ama korkusunu hep içimizde yaşattığımız
Tarif edilemeyen ancak o gün geldiğinde öğrenilen
Ebedi hayatın başlangıç noktasıdır
Ölüm

Güneş batarken asil bir renge bürünür gökyüzü.
Yarım kalan sevdalar gibi yuvalarına döner kuşlar.
Beni sana tutsak,
Seni bana uzak kılan bu şehir kalır geride.
Çaresizliğim, sessiz hıçkırıklarım tüketir beni de
Sen ve ben karanlık gökyüzünde buluşuruz belki de.