Hakan Baş Şiirleri - Şair Hakan Baş

Geceler boyu süren yalnızlığıma inat
Senin sevgini söküp atacağım bir gün içimden
Gözlerim ağlamayacak artık bir hiç uğruna
Ellerimse kimsenin elini tutmayacak kolay kolay
***
Bir gün ama bir gün öğreteceğim kalbime

İnsanların yüzünü göremiyorum anne.
Yalansız bir göze dalmak,
Sevgiyle dolup taşmak istiyor kalbim.
İçinde kaybettiğim umutlarımı,
Yarınlara taşımak,
Ve yine onunla,

Dünyaya geldiğimiz ilk andan itibaren başlar bu hayatın yokuşu
İçimize çektiğimiz nefeste anlarız zorluğunu
Omuzlardaki melekler anlatsa da eğriyi doğruyu
Kulaklarda ezan sesiyle buluruz gerçek mutluluğu
*
Beyaz bir sayfadır bize sunulan ilk hazine

Bir yaz daha geçti sensiz.
Ömrümden bir yıl daha uçup gitti.
Çaresizim bu şehirde.
Kendime yenik düşmekten korkuyorum.
Ve her geçen gün biraz daha benimsiyorum sensizliği.

Gurbetten sılaya giden uzun bir yoldu benimkisi.
Çıplak dağların ardından,
Hasret kaldığım topraklara uzanan,
Serin ve hırçın suların,
Gül kokusuna karıştığı,
Hüznün sevince dönüştüğü uzun bir yoldu.

Senden uzak bu şehirde gülüşünü özledim
Özledim nefesinin sıcaklığını o ela gözlerini
Buğulu camlar ardından bakışını
Korktu boynuma sarılmanı özledim
***
Şimdi çok uzaklardasın biliyorum

Sebepsiz bir aşkın kurbanı oldu bu gönlüm
Ateşlerde yandım sanki her gün ölümü gördüm
Patlayan bir volkandım zamansız söndüm
Bir son bahar akşamıydı o güzeli gördüm
***
Masum bir duruşu, temiz bir gülüşü vardı

Özgürlüğü hayal et,
Bir kuşun kanat sesinde bul kendini,
Cesaretli ol,
Karanlıkla tanış.
Bir sokak lambasının altında otur.
Metanetli ol koru kendini,

Sen bilmezsin benim neler yaşadığımı,
Kâbus dolu gecelerin sabahın da
Islak kaldırımlara yazdığım hayallerimi,
Sen bilemezsin.

Kokunun sindiği gömleğimi,

İnsan hayatında yeniliklere yer vermek ister.
Hiç geçmediği yollardan geçmek,
Adını bile bilmediği insana merhaba diyebilmek,
Girdiği sokağın çıkmaz olduğunu bile bile yürümek ister.
Her gün yaptıklarımızdan ziyade,
Yapacaklarımıza zemin hazırlamak,