Hakan Baş Şiirleri - Şair Hakan Baş

Buğulu camlar ardından kurduğum düşlerin sabahında
Sonu gelmeyen suların azgın dalgalarında boğuluyorum
Titreyen ellerimle çizdiğim soğuk güneşin aydınlığını
İçimi yakan sıcak nefes yok ediyordu
Çıkmazlara saplanmış hayallerime
Bir tokatta gece atıyordu

Git git ne olur
Ardına bakmadan git
Boynunu bükmesin bu sevda
Gözlerin gözlerime değmesin
O son bakış denilen kavram gerçekleşmeden git
Ellerimin kilidini çöz

Vay zalim İstanbul,
Ne işler açtın başımıza.
Bir tek biz mi yürüdük o istiklal caddesinde?
Ya da bir tek bize mi kızdı o mavi denizin?
Senin martılarına simit atmaktan başka ne yaptık biz?
Neden bizim dağlarımıza kar yağdırdın?

Yıktığın, paramparça ettiğin onurumu,
Ayaklar altında çiğnediğin
Ve hiçe saydığın gururumu geri ver bana.
Sen sevgimi yapboz mu sandın?
Her dağıttığında aynı resim çıkar mı sandın?
Bendeki seni göremedikten sonra neye yarar ki bu yürek.

Evet yoruldum.
Artık insanları anlayamamaktan yoruldum.
Boşuna kürek çekmekten, siyahın yüreğime işlenmesinden...
Seni seviyorum kelimesini, ağzına sakız yapan insanları dinlemekten yoruldum.
Bıkmadan, usanmadan, her fırsatta aşkı aramaktan yoruldum.
Zaman ve mekân kavramı olmaksızın,

Geceler uzun sanki bir daha güneş doğmayacak
Bu kanayan yaraya kim kim merhem olacak
Elbet sensizliğin de bir çaresi bulunacak
Bu gözyaşları sanma bir ömür boyu akacak
***
Sensizlik mi canımı acıtan yoksa sen misin anlayamadım?

Ayrı düşen iki küçük kol düğmeleriyiz biz
Yıldızlar kadar parlak ama bir o kadar uzaktık birbirimize
İki ayrı kolda hep kavuşmayı bekledik bir ömür boyu
Kavuşamadan tükenmiştik yoktu bu hasretliğin sonu
***
Bir bulut olsam ağlasam şehrinde

Bir akşamüstü gelsem sana
Elimdeki güller ağlar mı seni görünce?
Yokluğunun acısı çöktüğü gecelerde
Senin varlığın hayat verir kanayan yüreğime
***
Rüzgârın en savurgan yeliyle gelsem sana

Küçük bir mumun
Karanlığa meydan okuyan ışığında
Sessizliğin kol gezdiği
Terk edilmiş bir şehirden yazıyorum sana

Kahreden yalnızlığımın

Hayatta çoğu insan ölmekten korkar.
Hayatını sonuna kadar dolu dolu yaşamak ister.
Önceleri yalnız kalmaktan,
Ve gece olunca karanlıktan korkardım.
Şimdi ise gece olsun diye dua ediyorum.
Tıpkı en parlak yıldızın geceyi beklediği gibi,