Hacer Öngör Şiirleri - Şair Hacer Öngör

Yolun gülle,
Yüreğin sevgimle dolsun..!

Kaç kilometre uzakta da olsan
Her bir kar zerresi olup saçlarını okşayacağım.

Hüzün, rüzgar olup delice eser bazen
Kara bir korku gibi basar üzerime.
Sessiz bir ses olup çınlatır ortamımı
Kimse anlayamaz hüzünü,
Hüzünlünün anladığı gibi.

Sevgiler doldurup avuçlarına
Rüzgarla birlikte uzat ufuklara
Her yalnız olduğunu hissettiğin anda
İsteklice kollarını aç ufuklara.

Ufuklarda bulursan istediğini

Ben niye böyleyim bile bile sonunu
Hiç uslanmak bilmeyecek mi yüreğim?
Artık bırakacağım derken bu gönül oyununu
Ben yine bu oyunun tam içindeyim

Gün dediğin nedir ki!
Bazen bir çiçeğin açışı,
Bazen soluşu.

Gün dediğin askerdir, gurbettir.
Beklesen gelmez,

Bir fakir çocuk misali bu sokaklardan,
Çaresiz, perişan hep birisi geçer durur ya!
Yalnızlığa terk edilmiş suçu olmadan,
Bil ki o benimdir, ahir zamanında dünyada.

Bir o çocuk vardır, boş evlerin etrafında,

Bir avuç topraktan yaratıldın unutma,
Kendini alimlerle bir tutma,
Aciz bir insansın sende herkes gibi,
Sakın herkesten farklıyımdır sanma.

Kimseyi hor göremezsin, unutma!

Seni artık göremeyeceğim dedem,
Belki vücudun toprakla bile bütünleşti.
Üzerini beyaz yorgan yerine kar,
Başına da yastık yerine bir taş eklendi.

O yorulmak bilmez bedenini ne işler,

Sensizken doğmuyorsa güneş
Günüm, gecem gibi geçiyorsa
24 saat seni düşünüyorsam
O zaman, demek ki seni çok seviyorum

Sensizken hatıralara gömülüyorsam

Düşünememiştim böylesine özleyeceğimi,
Ne kadar ve nasıl yaşadığım ortada.
Ve hiç düşünmemiştim bu yoldan gideceğimi,
Seni düşünüp, hissediyorum bu yolda.

Geceleri vakitsiz uyanana kadar bilemiyordum,