Tükenen ümitlerde yeşeren sevgiler
Boğazımda tıkanan hıçkırığın izlerinde
Seninle kaybolan o aydınlık bahar
Anlayışla karşılar mı başımı dizlerinde
Öylesine anlamsız herşey
Çıkan beynimin çivisi mi
Perdenin ardında duran
Acep filozof mu,deli mi
Haykırış eleminde tizden bir çığlık
Zorbalık derin yara şu bağrımda kanayan
Mesafeler hep yakın,derin dediğin sığlık
Benliğimde acıdır benden öte yaşayan
Bazen kendine inat
Gidiverir
Kimbilir nelere
Bazen bir yele kanat
Tırmanır zirvelere
Pek munise yanıyla merhemini sürer de
Bu hüznü takıp da ben peşime
Sürüklenip durdum bir ömür,ömür boyu
Katettiğim mesafe söyle bana sence ne?
İyileşme yolunda anca bir arpa boyu
Kara ziftin yanında ne ise işte koyu! ...
Utangaçtı yalnızlığım
Ne yapar ne eder söyleyemezdi
Beni ne çok sevdiğini
Gözündeki buğulardan anlardım
Yanağındaki izleri
Nedenini
Anlayan çekmekte bir okyanus çilesi
Anlamayan edibin kör topaldır güftesi
Duyulan ötelerden bugünlere uzanan
Bir masumun kainata nakşolan ah sesi
Zorlama bilinmezi
Öylece donakalsın
O da meçhul hayatın
Karanlığına dalsın
Gitsin gitsin sonunda
Arpa boyu yol alsın
Kopuş ani başlıyor
Sanki bitiş çizgisi
Enfüslerde bir yerde
Yapışmış direniyor
Birşey almak uğruna
Belki bir söz bir bakış
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!