H Hikmet Esen Şiirleri - Şair H Hikmet Esen

Önceleri,
Üniversiteli olmanın özlemiydi,
Ayaklarımızı yerden kesen..
Hazzına yeni vardığımız,
İzmir’in alabildiğine özgür havasıydı,
Soluk, soluğa yaşadığımız..

İnsandın,
Ne de olsa be Ustam;
Ölüme mecburdun,
Tüm faniler gibi...
Yüreğinde, dilinde,
Taşıyıpta söyleyemediklerinle,

Tarih yazıyor elbette
Nedenlerini.
Rum'lara göre
Küçük Asya felaketi
Bizim içinse
Özgürlüğün bedeli.

Siz
Bilmediğiniz
Kıyılarda gezinin hala.
Eli kulağında
Kuruyacak deniz.
Tuz kokan çakıl taşlarını bırak

Akşama gebe saatlerde
Güneş daha batmadan
Denizin derinlerine
Aç yelkenini
Bembeyaz köpüklerin üstüne
Püfür püfür imbatla

Kaç bahar kaldı yaşanacak;
Kaç gülün dalında tomurcuklar,
Kaç çiçekte filizlendi sevdalar.
Mevsim sonbahar,
Yaşamın adı Fasl-ı Bahar...

İlk kez doğduğunda ağlamıştı;
Maşallah dediler,
Ağladı, ağladı..

Sonra yürümesini öğrendi.
Düşe kalka,

Ayvalık'tan, Midilli'ye
Deniz gider
Yol olur.
Ben gidemem
İlyosta'dan yukarı
Asıldın mı küreklere

Durma
Daya namluyu karanlığın bağrına.
Sevda türküleri yankılanırken
Kulaklarında
Gece mi hüküm giyer
Yüzleşince karanlıkla

Gün gelir vuran çıkar
Seni de topuğundan
Ey zaman, kahrından
Bitip tükenirken an
Seni de sürüyecek
Kaderinin ardından